Παρασκευή, Φεβρουαρίου 24, 2006

Κομματισμός...

Τί ήθελα και άνοιξα μεησμεριάτικα τις εφημερίδες και σπάστηκα;;;
Εδώ ο κοσμάκης φυτοζωεί, απεργίες, απολύσεις, άνεργοι και η κυβέρνηση ανακοινώνει τη χρηματοδότηση των κομμάτων με αυξημένα σε σχέση με πέρυσι ποσά....

Πόσα;;; Δείτε εδώ

Περί ανάγνωσης...

Δε μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου χωρίς τη συντροφιά ενός βιβλίου. Από πολύ μικρός "ρουφούσα" κυριολεκτικά ότι μπορούσε να διαβαστεί. Παιδικά, Βερν, Οι 5 φίλοι, Οι μυστικοί εφτά... Μεγαλώνοντας το έριξα στην υψηλή λογοτεχνία, ελληνική και ξένη, αν και νομίζω ότι ακόμη και τώρα ψάχνω να προσδιορίσω τους λογοτεχνικούς μου προσανατολισμούς. Μου άρεσουν οι νεοέλληνες, ανακαλύπτω νεαρά παιδιά -ίσως μικρότερα κι από μένα- να κάνουν τα προώρα δειλά τους βήματα στα δύσβατα χωράφια της συγγραφής. Φυσικά, έχω διαβάσει πολύ τους κλασσικούς, ιδίως του έλληνες. Λατρεύω τον Καραγάτση για παράδειγμα.

Η "Μεγάλη Χίμαιρα" νομίζω πως είναι ένα από τα αριστουργήματα της ελληνικής λογοτεχνίας του 20ου αιώνα.
Το μόνο "κακό" που έχουν τα βιβλία είναι πως...πιάνουν χώρο!!! Δεν ξέρω που να τα βάλω πλέον. Έχουν γεμίσει όλα τα κενά των βιβλιοθηκών μου, τραπεζάκια, ακόμη και τα κομοδίνα δίπλα στο κρεβάτι μου.
Υπάρχουν βιβλία που τα διαβάζω απνευστί, ξενυχτώντας συχνά με αποτέλεσμα την επόμενη μέρα να σέρνομαι στη δουλειά. Όμως είμαι ευτυχισμένος που προστέθηκε ακόμη μία συναρπαστική λογοτεχνική διαδρομή στο μυαλό μου. Από την άλλη τυχαίνει, να μη μπορώ να συνεχίσω κάποιο... Διαβάζω καμιά πενηνταριά σελίδες και αν δω ότι δεν έχει αυτό το "κάτι" που με κάνει να μη θέλω να το αφήσω το βάζω στην άκρη...ίσως για να προσπαθήσω αργότερα ή ακόμη και ποτέ. Από τα τελευταία δεν έχω βέβαια αρκετά, αλλά υπάρχουν κάποια που στολίζουν τη βιβλιοθήκη μου.

Σήμερα, είμαι τρομερά νυσταγμένος. Ο λόγος όχι το "τσίκνισμα" της χθεσινής γιορτής (αποφεύγω να βγαίνω ημέρες που οι ορδές των δήθεν στερημένων κατακλύζουν τα πάντα), αλλά ένα βιβλίο που το διάβαζα χθες όλη τη νύχτα. "Οι άγριοι αριθμοί" ο τίτλος του. Περιγράφει με γλαφυρότατο τρόπο την προσπάθεια ενός μαθηματικού να αποδείξει ένα θεώρημα, καθώς και τον ανταγωνισμό της μαθηματικής ερευνητικής κοινότητας. Διασκεδαστικό και αρκετά φιλοσοφημένο...Το συνιστώ ανεπιφύλακτα!

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 23, 2006

Το "Αμερικάνικο όνειρο"

Βλέπω σε ντοκιμανταίρ εκείνα τα "ανθρωπάκια" με τις πορτοκαλί στολές κάπου στην Κούβα, στο φημισμένο "παραθεριστικό θέρετρο" του Γκουντάναμο. Δίπλα στην ειδυλλιακή ακτή, άνθρωποι φυλακισμένοι χωρίς να ξέρουν το λόγο, να προσπαθούν να απαντήσουν στο μεγάλο "γιατί" που τους έφερε εκεί...Ανακρίνονται, βασανίζονται, αποπροσανατολίζονται...Και οι ΗΠΑ με τους "ενεργούς" της πολίτες συνεχίζει να επιμένει στην αναγκαιότητα της ύπαρξής του, προκειμένου να διαφυλάξει τον πλανήτη από τα μιάσματα της τρομοκρατίας. Δεν το έχει καταφέρει και δεν πρόκειται. Και οι σύμμαχοί τους τί κάνουν;; Αντιδρούν δήθεν στον Πρόεδρο, αλλά δεν ασκούν καμία πίεση.

Λόγια, λόγια, λόγια...

Είμαι..."Μπαμπάς"!!


Εδώ και ενάμισι περίπου χρόνο έχω γίνει ανάδοχος ενός παιδιού από τη Γουατεμάλα μέσω του δικτύου της Actionaid. Δίνω 22 ευρώ κάθε μήνα, εκ των οποίων το 80% πηγαίνει στο παιδί και την οικογένειά και το υπόλοιπο 20% κρατείται για τα λειτουργικά έξοδα του οργανισμού.Θα μου πείτε, εύλογα, αν είμαι σίγουρος για το αν τα λεφτά μου πηγαίνουν εκεί πέρα πραγματικά ή τα καρπώνονται κάποιοι άλλοι για να φουσκώσουν το ήδη παραγεμισμένο κομπόδεμά τους. Ειλικρινά δεν ξέρω. Έχω λάβει δύο γράμματα από το παιδάκι, Rafael το όνομά του, και είμαι πολύ χαρούμενος. Αν τώρα όλα αυτά είναι φτιαχτά δεν ξέρω, αλλά ας είναι. Νιώθω πως προσφέρω κάτι σε κάποιους που μπορεί να το έχουν ανάγκη, σε μια περιοχή που ο μηνιαίος μισθός είναι γύρω στα 9-10 δολάρια!!! Φανταστείτε τι καλό μπορεί να κάνουν εκεί πέρα 20 "ψωροευρώπουλα"... Προσεχώς θα δημοσιεύσω και φωτογραφία του...

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 22, 2006

Με ένα φορητό στα πόδια μου....

Στο πρώτο post αυτού του blog είχα αναφέρει την είσοδό μου στο θαυμαστό (και ακριβό) κόσμο του aDSL... Ασχολούμενος με το Διαδίκτυο από το...προϊστορικό 1992 μόλις τον τελευαταίο καιρό αρχίζω και αντιλαμβάνομαι την πραγματική του αξία.

Αυτή τη στιγμή κάθομαι στον καναπέ μου, χαζεύω στο χαζοκούτι και σερφάρω ασύστολα έχοντας στα γόνατά μου το πολυαγαπημένο μου iBook. Μη βιαστείτε να με αποκαλέσετε technofreak και όλα τα σχετικά επίθετα. Αντιθέτως τα ενδιαφέροντά μου είναι πολύ πιο εκτεταμένα από το στήσιμο μπροστά στην οθόνη. Αυτή τη στιγμή, όμως, που μπορώ και μοιράζομαι με όλους όσους τυχόν με "βλέπουν" είναι ανεπανάληπτη και κάθε φορά είναι σαν να τη νιώθω για πρώτη φορά...

Καληνύχτα σε όλους...

Τρίτη, Φεβρουαρίου 21, 2006

Πάθος για την εικόνα...



Γενικά δεν είμαι άνθρωπος με πάθη, νομίζοντας πως ένα "πάθος" σε κάνει να χάνεις τις ισορροπίες, την αρμονία που πρέπει να υπάρχει στον εσωτερικό μας κόσμο και τη συνείδησή μας.
Δεν μπορώ, όμως, να αντισταθώ με τίποτα στο...."κλικ" της φωτογραφικής μου μηχανής. Εκείνον τον ξερό, μαγικό όμως, ήχο που αιχμαλωτίζει το χρόνο, τον σταματά και τον κάνει να διατηρεί το παρών αναλλοίωτο.

Από τότε που απόκτησα ψηφιακή μηχανή, οι πειραματισμοί μου είναι ατέλειωτοι. Έχω τραβήξει χιλιάδες φωτογραφίες, τις πιο πολλές τις έχω πετάξει, άλλες πάλι -χωρίς να είναι καλές- τις κράτησα γιατί μου θυμίζουν μια ιδιαίτερη στιγμή.
Από τις λίγες φορές που έχω μετανιώσει στη ζωή μου είναι όταν δεν έχω μαζί μου τη φωτογραφική μου μηχανή και χάνω μια εικόνα, ένα γεγονός, μια κατάσταση που πρέπει να παραμείνει στη μνήμη...
Συναισθηματικό ασπρόμαυρο, ζωντανό έγχρωμο. Όλα σε ένα στρόβιλο αποχρώσεων και μαγείας...

Προσωπικές μου γκαλερί

Οι παραπάνω φωτογραφίες είναι από την καταπληκτική ιστοσελίδα TrekEarth

Μουντάδα...



Μουντή μέρα σήμερα... Συννεφιά, μούχλα, κακή διάθεση. Σηκώθηκα με μεγάλη δυσκολία. Δεν έχω πολλά κέφια. Στη δουλειά είμαι και κάθομαι και γράφω αυτές τις σκόρπιες λέξεις μήπως και μου φτιάξει η διάθεση.
Αλήθεια, για τη δουλειά μου σας είπα;;;
Εκπαιδευτικός είμαι, καθηγητής σε λύκειο κάπου στην ελληνική επαρχία, δεν έχει και τόσο σημασία που...
Λατρεύω τη δουλειά μου, η επαφή με τα παιδιά είναι πραγματικό οξυγόνο. Η ζωντάνια τους, οι εφήμερες στενοχώριες τους, οι εφηβικοί "πονεμένοι" έρωτές τους με κάνουν και γίνομαι συχνά ένα με αυτά. Όχι ότι είμαι πολύ μεγάλος, αλλά μετά τα τριάντα αρχίζω να βλέπω τη ζωή με άλλη ματιά, όχι τόσο αθώα όσο των παιδιών που καθημερινά έρχομαι σε επαφή.
Ακριβείς λεπτομέρειες για την ιδιότητά μου δε θα βρείτε σ' αυτό το ηλεκτρονικό ημερολόγιο. Μπορεί όμως να συναντήσετε σχόλια για την πολύπαθη ελληνική εκπαίδευση μέρος της οποίας είμαι κι εγώ εδώ και πέντε περίπου χρόνια...

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 20, 2006

Καπέλο στο καπέλο!!

Αντιγράφω -πάλι- από τα σημερινά "ΝΕΑ"...
Tα καπέλα φουσκώνουν τα κέρδη των τραπεζών

Έσοδα 1,5 δισ. ευρώ τον χρόνο μόνο από προμήθειες


Προμήθειες - φωτιά για συναλλαγές από το γκισέ, τα ATM, ακόμα και το Ίντερνετ πληρώνουν στις τράπεζες οι Έλληνες. Κι απ' αυτά τα τσουχτερά καπέλα, προέρχονται -κυρίως- τα υπερκέρδη των τραπεζών.


Τα «ψιλά γράμματα» των τραπεζών και τα έξοδα με τα οποία επιβαρύνουν μια σειρά από συναλλαγές, μεταφράζονται σε επιπλέον επιβαρύνσεις αρκετών εκατοντάδων ευρώ. Κι έτσι, οι τράπεζες εκτιμάται ότι θα ανακοινώσουν αύξηση κερδών τουλάχιστον 50% το 2005σε σχέση με το προηγούμενο έτος...

Παρά τα υπερκέρδη που ανακοινώνουν τα τελευταία χρόνια τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, οι πελάτες επιβαρύνονται με «τσουχτερές» προμήθειες σε μια σειρά από καθημερινές συναλλαγές, η αξία των οποίων φτάνει το 1,5 δισ. ευρώ κάθε χρόνο, όσο δηλαδή το ετήσιο έλλειμμα του ΙΚΑ.

Τα συνήθη

* Για παράδειγμα, η κατάθεση σε λογαριασμό τρίτου «κοστίζει» έως και 1,5 ευρώ στον καταναλωτή. Πρόκειται για προμήθεια που επιβάλλεται σε χιλιάδες συναλλαγές καθημερινά, προσφέροντας εκατομμύρια ευρώ ετησίως στις τράπεζες. Μάλιστα, η ΕΚΠΟΙΖΩ σχεδιάζει να καταθέσει δικαστική προσφυγή, καθώς θεωρεί τη συγκεκριμένη προμήθεια παράνομη, όπως αναφέρει η αντιπρόεδρος και νομικός σύμβουλος της καταναλωτικής οργάνωσης, κ. Παναγιώτα Καλαποθαράκου.

* Αντίστοιχα, η μεταφορά χρημάτων από έναν λογαριασμό σε έναν άλλο μέσα στην ίδια τράπεζα «κοστίζει» έως και 1 ευρώ, ενώ οι πελάτες πληρώνουν έως και 1,5 ευρώ για την ενημέρωση του λογαριασμού τους από το γκισέ.

* Όσοι εκδώσουν μπλοκ επιταγών θα πρέπει να υπολογίζουν καπέλο έως 1 ευρώ ανά σελίδα, ενώ για λογαριασμούς με χαμηλό υπόλοιπο που μένουν «ακίνητοι» για μεγάλο χρονικό διάστημα επιβάλλεται ποινή που φτάνει τα 2,5 ευρώ ανά μήνα.

* H ανάληψη χρημάτων από ATM άλλων τραπεζών - μέσω του συστήματος ΔΙΑΣ - κοστίζει έως και 3,5 ευρώ ανά συναλλαγή, ενώ όσοι κάνουν ανάληψη μετρητών μέσω πιστωτικής κάρτας από ATM άλλης τράπεζας θα πληρώσουν έως και 25 ευρώ ανά συναλλαγή!

* Μάλιστα, πρόσφατα οι τράπεζες επιβάρυναν με προμήθειες έως 0,5 ευρώ τις συναλλαγές που πραγματοποιούνται και ηλεκτρονικά - μέσω Ίντερνετ - οι οποίες και μέχρι πρότινος ήταν δωρεάν.

Όλα τα παραπάνω έχουν κριθεί παράνομα, αλλά ποιος τιμωρείται;;; Ουδείς!! Και δεν πρόκειται να τιμωρηθεί στον αιώνα τον άπαντα....
Όλο το άρθρο εδώ

DaVinci

Αντιγράφω από "ΤΑ ΝΕΑ":
* Κάπου χίλια αντίτυπα του «Κώδικα Ντα Βίντσι» έχουν μαζέψει από τα βαγόνια των επιβατών οι υπάλληλοι του Γιουροστάρ, του τρένου που περνάει υποθαλάσσια τη Μάγχη. Τι ακριβώς συμβαίνει; Το διαβάζουν και δεν τους αρέσει, οπότε το αφήνουν; Νιώθουν ότι είναι ένα βιβλίο που τους ψυχαγωγεί μεν, κρατώντας τους συντροφιά στο ταξίδι, αλλά δεν χρειάζεται να το κρατήσουν στη βιβλιοθήκη τους; Δεν μπορεί να δώσει κανείς μια σίγουρη απάντηση. Αυτό όμως που αποδεικνύεται από τους «νταβίντσηδες» του τρένου είναι ότι πολυάριθμοι αναγνώστες του Νταν Μπράουν περνούν τη Μάγχη ακριβώς για να ακολουθήσουν την πορεία του βιβλίου, από το Παρίσι στο Λονδίνο! Όταν το συνειδητοποίησαν αυτό οι υπεύθυνοι της εταιρείας, κατάλαβαν ποιο έπρεπε να είναι το επόμενο βήμα τους. Και έγιναν χορηγοί της ταινίας που εμπνέεται από το βιβλίο και η οποία πρόκειται να βγει στις αίθουσες σε λίγους μήνες. Καλά, το Λούβρο πώς δεν το σκέφτηκε;

Ε, καλά δε μιλάμε για υψηλή λογοτεχνία, το διαβάζω και το πετάω, όπως έχω κάνει εγώ. Διάβασα όλα τα βιβλία του κ. Brown. Απνευστί, χωρίς σκέψεις, απλά για να περάσω ανάλαφρα την ώρα μου. Ο δαιμόνιος συγγραφέας βρήκε την κότα με τα χρυσά αυγά και έγινε ζάπλουτος. Συστατικά που κάνουν ένα επιτυχημένο ευπώλητο;; (best seller). Σασπένς, αίμα, ίντριγκες, λίγο έρωτας και η συνταγή άκρως επιτυχημένη.
Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί η λογοτεχνική αξία του με τους κλασσικούς -έλληνες & ξένους- ή ακόμη και με μοντέργους συγγραφείς.Εξάλλου, τα σημεία των καιρών δείχνουν τάση του "αναγνωστικού" κοινού προς βιβλία που περιγράφουν συνωμοσίες, ιστορικά μυστήρια, ακόμη και αμφισβητήσεις προαιώνιων αξιών. Πώς να το κάνουμε...Μας εξιτάρουν οι αμφισβητήσεις.
Η μόδα της συνομωσιολογίας έχει παντού οπαδούς....

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 13, 2006

HOMO Computerus (ή HOMO xeiroterus);;;

Παραθέτω από το χθερσινό "ΒΗΜΑ της Κυριακής":«Ως το 2020 ένας υπολογιστής 1.000 δολαρίων θα έχει ισχύ ανάλογη με αυτήν του ανθρωπίνου εγκεφάλου και ως το τέλος του 2020 θα έχει ξεκινήσει η διαδικασία επέμβασης και αλλαγής των ανθρωπίνου εγκεφάλου»
Αυτά υποστηρίζει ο μελλοντολόγος και εφευρέτης Ρέι Κουρτσβάιλ. Γιατί τον πιστεύω, όσο και να με τρομάζει αυτό;;
Ασχολούμαι με τους υπολογιστές από το...προϊστορικό 1985 και αν και γνωρίζω τη λειτουργία τους, τον τρόπο που "σκέφτονται", δεν παύουν να με συναρπάζουν και να με φοβίζουν συγχρόνως.
Το 1992 έστειλα το πρώτο μου e-mail!! Άχρωμο, άοσμο, χωρίς εικόνες και φανφάρες, πολλές γραμμές εντολών για να "φύγει" από τα χέρια μου ένα μικρό μήνυμα. Σήμερα, ακόμη και με τη μαμά μου επικοινωνώ μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, τις στέλνω φωτογραφίες και κείμενά μου. Με συναρπάζει αυτή η διαδικασία και ακόμη δεν μπορώ να τη χωνέψω.
Δε ξέρω αν προλάβω σ' αυτή τη ζωή να δω να γίνεται πραγματικότητα το σενάριο που περιγράφει ο παραπάνω κύριος. Ούτε καν τολμώ να το φανταστώ, όχι από φόβο ή αγνοια, αλλά μάλλον από ανυπομονησία.
Από την άλλη δε θέλω να φανταστώ τα παιδιά μου...βυσματωμένα με περίεργα τσιπάκια που θα ελέγχουν τα πάντα στο σώμα τους και κυρίως στο νου τους.....

Κυριακή, Φεβρουαρίου 12, 2006

Τι Κορωνιας, τι Κοσκωτας...



Παρακολουθώ (ελπίζοντας χωρίς να παρακολουθούμαι) αυτές τις μέρες τα τεκταινόμενα στο χώρο των παρακολουθήσεων (λέω "στο χώρο" γιατί προβλέπεται να αποκαλυφθούν κι άλλα). Αυτός ο Κορωνιάς, ένα στελεχάκι μωρέ των 980000 ? μόνο το χρόνο, μάλλον έχει φιλοδοξίες Μεγάλου Αδερφού.
Νομίζω πάντως ότι θα μου άρεσε να με παρακολουθούνε. Κάποιος, έστω και άγνωστος, θα μου έδινε σημασία βρε αδερφέ.... άσχετα αν βαριόταν αφόρητα με όλα όσα έβλεπε για τη ζωή μου...

ΥΓ. Η φωτογραφία είναι από μία πρόσφατη διαμαρτυρία μου γιατί δεν με παρακολουθούνε!!!