Παρασκευή, Μαΐου 12, 2006

Αφορισμοί & σκοταδισμός

Η εκκλησία της Ελλάδος εξέδωσε δελτίου τύπο - ανακοίνωση με αφορμή την προβολή, την ερχόμενη, εβδομάδα της πολυσυζητημένης ταινίας "Κώδικας Da Vinci" βασισμένη στο ομώνυμο ευπώλητο(best seller) βιβλίο του Dan Brown.

Με βάση τα λεγόμενα της εκκλησίας, το εν λόγω τερατούργημα της λογοτεχνίας είναι κατάπτυστο διότι θίγει τα κεκτημένα, την Καινή Διαθήκη και εν τέλει την πίστη των απανταχού χριστιανών. Βέβαια, στα πλαίσια της "δημοκρατικής" της ιδεολογίας προτρέπει όσους "αυτοβούλως"(!!) ενδιαφέρονται να δουν την ταινία για να διαπιστώσουν από μόνοι τους τα "ανιστόρητα μυθεύματα και το καταγέλαστο περιεχόμενο" της.

Διάβασα το βιβλίο του Dan Brown, εδώ και πολύ καιρό. Δε αποτελεί σε καμία περίπτωση δείγμα υψηλής λογοτεχνίας. Είναι μια μυθοπλασία βασισμένη σε κείμενα (έστω αιρετικά) που έχουν γραφτεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ο κάθε συγγραφέας έχει δικαίωμα να γράψει ό,τι θέλει, φτάνει να σέβεται το κοινό στο οποίο απευθύνεται. Ο Brown δε νομίζω να ήθελε να προσβάλλει κανένα χριστιανό ανά τον πλανήτη. Απλά χρησιμοποιώντας κάποιες πηγές (αμφιβόλου γνησιότητας, συμφωνώ) αναπτύσσει ένα περιπετειώδες μυθιστόρημα που αγαπήθηκε από 50.000.000 περίπου αναγνώστες σε ολόκληρο τον κόσμο.

Αν κάποιοι επιμένουν να βλέπουν παντού συνωμοσίες, μασονικές στοές, σατανικές δυνάμεις που έχουν βαλθεί να σαρώσουν το στέρεο οικοδόμημα της Ορθοδοξίας μάλλον κάνουν λάθος. Σε τελική ανάλυση περισσότερη δωρεάν διαφήμιση δεν μπορούσαν να προσφέρουν κάνοντας τους αιθουσάρχες να τρίβουν με ικανοποίηση τα χέρια τους από τώρα για τα κέρδη που θα τους αποφέρει η ταινία.

Και ερωτώ: γιατί η εκκλησία που απευθύνεται "προς τον λαόν" με τόσο ζήλο (όπως και παλιότερα με τον Scorcese και τον Καζαντζάκη) δε λέει τίποτα για την καθημερινή κατάντια της ελληνικής τηλεόρασης; Οι ιεράρχες δε βλέπουν το μεσημέρι τηλεόραση; Δεν ντρέπονται με τη λανθάνουσα τσόντα, σε ακατάλληλες ώρες, με το ξεκατίνιασμα και τη ξεφτίλα;


Μήπως, λέω μήπως, τους βολεύει το χαμηλό επίπεδο; Μήπως αυτού του είδους η "πνευματική τροφή" του λαού τον κρατά σε χαμηλό επίπεδο, επιτρέποντας έτσι τους κυβερνώντες να περνούν άκριτα τη γραμμή τους και τα πιστεύω τους; Εάν ξυπνήσει ο λαός και αρχίσει "να την ψάχνει" μήπως τους ρίξει κάτω από το χρυσό θρόνο τους;

Θυμάμαι χαμογελώντας τον Ανδρουλάκη να ευχαριστεί όλους όσους αντέδρασαν στην έκδοση του "αιρετικού" του βιβλίου, λέγοντας πως οι πωλήσεις του ξεπέρασαν κάθε αναμενόμενη εκτίμηση (μέχρι να αποσυρθεί...). Στο μυαλό μου σχηματίζεται η εικόνα του Dan Brown να κολυμπάει σε μια θάλασσα δολαρίων από τη διαφήμιση των απανταχού "σωτήρων"...

"Δυτικοί" αλτρουϊστές



Δεν είμαι υπέρ της αυτοδικίας, ούτε φυσικά υπέρμαχος της θανατικής ποινής, που διατηρείται στην εποχή μας, ακόμη και σε "πολιτισμένα" κράτη της "ανεπτυγμένης" Δύσης (βλέπε Η.Π.Α.).
Ποιος, όμως, δεν αγανακτεί ακούγοντας τα κατορθώματα των ανθρωπιστικών οργανώσεων στην "υπανάπτυκτη" Αφρική; Ποιοι είναι αυτοί οι Δυτικοί, που κάτω από το προσωπείο του πολιτισμένου και του δυνατού, εκμεταλλεύονται σεξουαλικά οκτάχρονα κοριτσάκια με "αμοιβή" ένα πιάτο φαϊ;

Οι μαύροι, οι πρωτόγονοι, οι απολίτιστοι ωχριούν μπροστά στην πρωτοφανή αγριότητα των λευκών ανθρωπόμορφων κτηνών, που δήθεν προσφέρουν απλόχερα τα αγαθά και τις υπηρεσίες, τα απολύτως απαραίτητα για την επιβίωση. Διεστραμμένη σεξουαλική ικανοποίηση, με αντάλλαγμα ένα πιάτο ρύζι ή ένα μπουκάλι νερό.
Και όλοι εμείς καθόμαστε μακάριοι στους χοντρούς κώλους μας, χαϊδεύουμε τις παραφουσκωμένες από το λίπος κοιλιές μας κοιτώντας στις τεράστιες τηλεοράσεις μας τις ειδήσεις από τη Μαύρη Ήπειρο, κουνώντας αποδοκιμαστικά το κεφάλι, ανοίγοντας το ν-οστό μπουκάλι μπύρας.

Προσπαθώ να φανταστώ, μάταια, τι είδους "άνθρωποι" είναι αυτοί που επιδίδονται σε τέτοιες ακατανόμαστες πράξεις. Ποια εσωτερική ανάγκη, ποια έλλειψη τους ωθεί να αγγίζουν -χωρίς τύψεις άραγε;- τα ισχνά παιδικά κορμάκια που με τα μεγάλα μάτια τους αντικρίζουν με τρόμο τους υποτιθέμενους σωτήρες τους.

Κάποτε ένας εισαγγελέας, προτού καταδικάσει σε θάνατο έναν κατά συρροή δολοφόνο (serial killer), τον ρώτησε γιατί είχε διαπράξει τα ειδεχθή εγκλήματά του, ιδίως αφού κατά τη δίκη αποδείχτηκε πως είχε σώας τα φρένας.
Ο κατηγορούμενος του απάντησε ήρεμα, χωρίς να σκεφτεί ιδιαίτερα: "Γιατί απλά μπορούσα..."

Μόλις τελείωσα τη "Μητέρα Στάχτη" του Αλέξη Σταμάτη. Μία εβδομάδα από τη ζωή μιας διαλυμένης οικογένειας που συγκεντρώνεται για τις γιορτές του Πάσχα στην ειδυλλιακή Σαντορίνη.
Ο πατέρας δυνάστης, μέθυσος, γυναικάς, εριστικός. Η γυναίκα του, η Επιφανία, βαθιά θρησκευόμενη, υπομονετική, δέχεται στωικά τις βαρβαρότητες του άντρα της. Τρία παιδιά, που χάραξαν διαφορετική πορεία το καθένα. Ο Μηνάς, ο μεγαλύτερος, μόνιμα εχθρικός στον πατέρα του, διεκδικεί κομμάτι από την τεράστια περιουσία του. Η Ρηνιώ (από το Αστρινιώ!), επιτυχημένη φτογράφος ζει στο Μόναχο. Ο Άλκης, ο βενιαμίν, νέος επιστήμονας, γιατρό, ο πιο ορθολογικός απ' όλους.
Οι οικογενειακές εντάσεις γίνονται εντονότερες, όταν η Επιφανία εξαφανίζεται ("αποσύρεται"), όταν ένα βράδυ, μετά από έναν έντονο καυγά με το σύζυγό της, κλειδώνεται στην κάμαρά της και την άλλη μέρα βρίσκουν τα...αποκαϊδια της, τη στάχτη της.
Η ιστορία αποκτά μυστηριακό (έως αστυνομικό) χαρακτήρα, ένα θρίλες με απρόοπτες εξελίξεις, με δευτερεύοντα πρόσωπα να παίζουν το δικό τους, καταλυτικό ρόλο στην πλοκή.
Ο Σταμάτης παίζει με το σασπένς, τη ψυχογραφία και την ήρεμη εξέλιξη της ιστορίας, χωρίς αφηγηματικά κενά ή υπερβολικά κουραστικές περιγραφές. Και όλα αυτά με φόντο το μαγευτικό ηφαιστειακό τοπία της Σαντορίνης.

Διαβάζεται απνευστί...

Τρίτη, Μαΐου 09, 2006

Καλά που υπάρχουν...ελληναράδες!!

Μουσουλμάνα υποψήφια για την υπερνομαρχία της Θράκης πρότεινε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι γνωστοί ελληναράδες έσπευσαν να κατακρίνουν την πρότασή του. "Αλλόθρησκη", "να δηλώσει ελληνίδα", "οι τούρκοι επεκτείνονται" και όλα τα γνωστά εθνικιστικά που εκφράζουν κατά καιρούς οι πασίγνωστοι ρασοφόροι (και μη) "δηλωμένοι" Έλληνες.

Κι όμως η γλυκύτατη κοπελίτσα, απαξίωσε τις δηλώσεις τους, έδειξε με τη στάση της ότι διαθέτει ήθος, καλλιέργεια, επιστημονική κατάρτιση, πνεύμα και την απασχολεί μόνο το καλό του τόπου της και των ανθρώπων του, ανεξαρτήτου φύλου, θρησκείας ή χρώματος.

Φυσικά για τους ρασοφόρους το σημαντικότερο χαρακτηριστικό για έναν άνθρωπο του δημοσίου βίου είναι να δηλώνει χριστιανός ορθόδοξος. Τι κι αν καταχράζεται, τι κι αν αδικεί ή ρουσφετολογεί... Θα συγχωρεθεί στον Παράδεισο. Αν όμως είναι μη-χριστιανός, ακόμη και αν προσφέρει έργο, βοηθάει τον τόπο του θα καίγεται ες αεί στο πυρ το εξώτερον.

Αλλά να εκφράζονται αρνητικά πολιτικοί, οι δήθεν "εκπρόσωποι του λαού" με χαρακτηρισμούς που θυμίζουν άλλες, μεσαιωνικές, εποχές είναι επιεικώς απαράδεκτο. Ο πολιτικός πρέπει να χαρακτηρίζεται από την ανεκτικότητά του, από τις καινοτόμες ιδέες του και κυρίως από τους ανοιχτούς ορίζοντες. Το βλέμμα του οφείλει να κοιτάει μπροστά να βλέπει το αδιαίρετο το μοντέρνων λαών και να συναινεί σε πράξεις και ενέργειες που τους φέρνουν πιο κοντά.

Οι σύγχρονοι άνθρωποι, ιδίως οι νέοι, έχουν ανάγκη από νέα μυαλά και ανοιχτά βλέμματα. Δεν χρειάζονται ούτε ψωμιάδηδες, ούτε παπαθεμελήδες, ούτε φορείς "επαναστατικών" λαβάρων...

Δευτέρα, Μαΐου 08, 2006

Εδώ είμαι...!!!


Ζητώ συγνώμη από το αγαπητό μου blog που το αμέλησα για αρκετό καιρό, αλλά είχα πολλά κωλύματα...
Μια οι πασχαλιάτικες διακοπές όπου αποτοξινώθηκα από τον ηλεκτρονικό υπολογιστή, από την άλλη ένα κρυολόγημα που με έριξε φαρδύ πλατύ στο κρεβάτι για αρκετές μέρες και τέλος η...Άνοιξη που αν και αργεί να μπει η αίσθηση ότι κάτι γύρω σου ξυπνάει σε κάνει να χάνεις πρόσκαιρα το μυαλό σου...Οι ροδακινιές κάνουν δειλές προσπάθειες να ανθίσουν, τα δάση στα βουνά που φαίνονται από το μπαλκόνι μου, πήραν μια πινελιά πιο έντονου πράσινου και τα πουλάκια κελαηδούν πιο δυνατά τα γλυκά (αν και ψυχρά ακόμη) δειλινά...

Αυτές τις μέρες θα μ' ακούτε πιο συχνά....