Κυριακή, Οκτωβρίου 29, 2006

Η επιστροφή(;;) του Woody Allen

Μόλις χθες είδα την τελευταία ταινία του Woody Allen, που πρόσφατα κυκλοφόρησε στα video clubs. Match Point ο τίτλος της και δεν τολμώ να το μεταφράσω, όπως ατυχώς πολύ συχνά κάνουν οι εταιρείες.

Ο κ. Allen μου είναι ιδιαίτερα αγαπητός από την εποχή των Μπανανών και του "Νευρικού Εραστή".
Συνήθως κωμωδίες, αυτοσαρκαστικός, με μαύρο χιούμορ, αλλά και σπαρταριστός.
Η τελευταία του, αντίθετα, μάλλον δραματική είναι. Ένας φτωχός δάσκαλος του τένις αναλαμβάνει να προπονήσει γόνο ζάπλουτου επιχειρηματία. Σιγά σιγά εισχωρεί στην οικογένεια, παντρεύεται την αδερφή του μαθητή του και αποκτά μεγάλο κύρος στο μεγαλοαστικό Λονδίνο. Όμως, η αρραβωνιστικιά του κουνιάδου του, που άριστα υποδύεται η σέξι ντίβα Scarlett Johansson, του δημιουργεί εμμονές που τον κάνουν να φτάσει στα άκρα...
Η τύχη, όπως φαίνεται από την ταινία (καταπληκτική η σκηνή με το μπαλάκι του τένις στην άρχή....) είναι σχετική. Ακόμη και αν το μπαλάκι αφού χτυπήσει στο φιλέ πέσει στο δικό σου τμήμα του γηπέδου μπορεί να είσαι εσύ τελικά αυτός που κερδίζει το σετ ή και το παιχνίδι...

Τρίτη, Οκτωβρίου 17, 2006

Θεσσαλονίκης εγκώμιο...

Κατ' αρχήν θέλω να δηλώσω πως μία από τις θεσμικές διαδικασίες που σέβομαι απόλυτα και την τιμώ χωρίς καμία αναβολή είναι αυτή των εκλογών. Επομένως, τιμώ απόλυτα τα εκλογικά αποτελέσματα. Αυτό δε σημαίνει, από την άλλη, ότι δεν μπορώ να τα κρίνω...


Επιβεβαιώθηκε το σίγουρο στη Θεσσαλονίκη. Ο "ελληνάρας" νομάρχης Π. Ψωμιάδης επανεκλέχτηκε παβνηγυρικά έχοντας χάσει ελάχιστο από το ποσοστό του 2002. Φανερά καταβεβλημένος από την ένταση των προεκλογικών ημερών, συνοδευόμενος από την, εντυπωσιακή ομολογουμένως, γυναίκα του, την οικογένειά του, τη μαμά του, το Θεό και τους...ουρανούς. Η Θεσσανολίκη ανέκαθεν υπήρξε συντηρητική πόλη. Όποιος ψέλνει συστηματικά, κάνει το σταυρό του σε κάθε ευκαιρία, δείχνει την απέχθειά του στους "μη έλληνες", μοιράζει σημαίες και χτυπάει φιλικά την πλάτη της κάθε γιαγούλας είναι εκλέξιμος. Τελεία και παύλα. Τί να τα κάνεις τα έργα όταν επιτέλους υπάρχει και κάποιος μάγκας πολιτικός, που δεν καταλαβαίνει από το αθηνοκεντρικό κατεστημένο (έχει ένα δίκιο εδώ πέρα), χρησιμοποιεί τσαμπουκαλίδικη γλώσσα και είναι μονίμως νευριασμένος; Αυτά είναι τα κριτήρια του περίπου 50% των Θεσσαλονικέων που ψήφισαν Ψωμιάδη. Να τον χαίρονται. Χωρίς να πρωτοτυπήσω συχνά ακούω φίλους και γνωστούς να λένε ότι "κάθε λαός έχει τους ηγέτες που τον αξίζουν" αναφερόμενοι στον ηλίθιο αμερικανό πρόεδρο. Δεν τους ακούω, όμως, να το λένε για την φτωχομάνα πόλη τους...

Από την άλλη, όμως, κάτι πήγε να γίνει με τον "ατσαλάκωτο". Βλέπε Παπαγεωργόπουλο, ο οποίος παρασυρόμενος από τη δίνη των κουμπάρων και των σκανδάλων, πάει για δεύτερη Κυριακή. Δύσκολα θα χάσει. Δεν πειράζει, φτάνει που τον είδα έτσι...ζεματισμένο (όπως λένε στο χωριό μου), αλλά όχι τσαλακωμένο. Πάντα στην τρίχα. Λες και βγαίνει από καλούπι. Ακόμη και τότε που έβαλε τα αθλητικά του και έτρεξε, καμαρώνοντας σαν παγώνι, κρατώντας την Ολυμπιακή δάδα.

Άντε και καλή επιτυχία δήμαρχε....

Κυριακή, Οκτωβρίου 15, 2006

Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας

Χάρηκα πολύ όταν διάβασα ότι το φετινό Νόμπελ λογοτεχνίας πήγε στα χέρια του Ορχάν Παμούκ, του Τούρκου συγγραφέα που ζει στην Κωνσταντινούπολη. Χάρηκα γιατί η επιτροπή των βραβείων αναγνώρισε το έργο ενός συγγραφέα που έχει κυνηγηθεί αμείλικτα στο παρελθόν από το τουρκικό καθεστώς.
Οι δηλώσεις που έκανε σε μια ελβετική εφημερίδα για τη γενοκτονία των Αρμενίων από τα τουρκικά στρατεύματα, όπως και για την επεκτακτική πολιτική της χώρας του εναντίον των Κούρδων, είχαν σαν αποτέλεσμα να μηνυθεί από το καθεστώς, να οδηγηθεί στα δικαστήρια και φυσικά να...αθωωθεί.
Πολλοί είπαν πως σε άλλες εποχές η καταδίκη του θα ήταν σχεδόν σίγουρη. Αλλά μπροστά στην "ευρωπαϊκή προοπτική" της γειτονικής χώρας, για να δείξει ότι...σέβεται την ελευθερία της γνώμης και του λόγου, το δικαστήριο αθώωσε τον κ. Παμούκ.

Σαν συγγραφέα τον γνώρισα όταν επιστρέφοντας, πέρσι το καλοκαίρι, από μια εκδρομή στην Πόλη, έπεσε συμπτωματικά στα χέρια μου το βιβλίο του "Ιστανμπούλ" (Εκδόσεις Ωκεανίδα) που με ταξίδεψε για ακόμη μία φορά στα σοκάκια του Καπαλί Τσαρσία, στην Αγιά Σοφιά, στο ηλιοβασίλεμα του Βοσπόρου.
Είναι το μοναδικό βιβλίο του που έχω διαβάσει, διακρίνεται από μια -όχι στενάχωρη- μελαγχολία, συνδυασμένη με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία για μια πόλη που δεν εγκατέλειψε ποτέ, παρά μόνο για τρία χρόνια που έζησε στη Νέα Υόρκη

Η επίσημη ιστοσελίδα του συγγραφέα

Σελίδα του BBC που αναφέρεται στη δίκη του

Καταχώρηση στο Wikipedia

Πέμπτη, Οκτωβρίου 12, 2006

Ο νομάρχης της καρδιάς μας....

Δεν τον μπορώ άλλο!!!! Αντί για την καρδιά μας έχει πρήξει τα συκώτια....!!!! Δεν αντέχω να τον βλέπω.... Βάζω φωτογραφίες του εδώ μήπως και τον συνηθίσω!!













Πού είναι το ΕΣΡ;;

Μάλλον οι κύριοι των παχυλών μισθών του ΕΣΡ (Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης) δεν βλέπουν τηλεόραση. Δεν εξηγείται αλλιώς πως επιτρέπουν ακόμη και δεν έχουν επιβάλλει πρόστιμο (εγώ αν ήμουν θα τον έκλεινα) στον ALPHA για την καινούρια πολυδιαφημισμένη εκπομπή της λαοφιλούς Ρούλας Κορομηλά. "3 ευχές" ο τίτλος της. Θεματολογία της να προσφέρει το "θέαρεστο" έργο της ουσιαστικής βοήθειας σε ένα κράτος που δε φροντίζει τους πολίτες του. Πολίτες χτυπημένοι από τη μοίρα, ανάπηροι, παραμορφωμένοι, άνθρωποι και (κυρίως) παιδιά που η ζωή δεν τους κοίταξε με την καλή της ματιά.

Τους γεμίζει με δώρα βουρκωμένη, δώρα που προσφέρουν εταιρείες με μόνο σκοπό την προβολή και διαφήμισή τους. Και το φιλοθεάμων κοινό, δακρυσμένος παρακολουθεί με δέος τη "Μητέρα Τερέζα" της σύγχρονης τηλεόραση να προσφέρεται (με το αζημίωτο) προς τέρψη των σύγχρονων τηλεθεατών-προβάτων.

Ειλικρινά δεν αμφισβητώ την καλή πρόθεση του εν λόγω σταθμού, ακόμη και των εταιρειών που προσφέρουν αφειδώς τα προϊόντα τους. Δε θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό χωρίς κάμερες, χωρίς φώρα και φανφάρες, εν μέσω πολυέξοδων show;;

Τα λέει πολύ ωραία η κ. Διαμαντάκου των "ΝΕΩΝ" περί "Εκμετάλλευσης της απόγνωσης"

Τετάρτη, Οκτωβρίου 11, 2006

Τηλε-φ(ο)νική υποστήριξη... (Περιπέτειες στη χώρα του 801-11....!!)


Τί το ήθελα το aDSL ο έρημος; Αν και ζώντας στην επαρχία και δεν είχα πρόβλημα ταχυτήτων, σχεδόν ένα ολόκληρο χρόνο, από τότε που μπήκα στη..."χώρα" του γρήγορου ίντερνετ, τώρα τελευταία αρχίσαν τα προβλήματα.

Μου κόπηκε το ρεύμα σε κάποια φάση και όταν επανήρθε δεν είχα σύνδεση με το δίκτυο. Μετά από πολλές δοκιμές, η ύστατη προσπάθεια ήταν να κάνω ένα hard reset τον router μου να τον επαναφέρω στις εργοστασιακές ρυθμίσεις. Και ως δια μαγείας αφού έκανα τα πάντα από την αρχή σύμφωνα με τις οδηγίες από τα εγχειρίδια της εταιρείας η σύνδεση επανήρθε. Μετά από λίγες μέρες όμως ξανακόπηκε και ούτε το hard reset έβαλε τα πράγματα στη θέση τους.



Τηλέφωνησα στο 800-.......... της εταιρείας και μετά από 20λεπτη!! αναμονή και αφού το αυτί μου βούιζε από το..."παρακαλώ περιμένετε" της ηχογραφημένης φωνής, πιάσαμε κουβέντα με τον τεχνικό. Ο διάλογος παρακάτω:

-"Γεια σας, έχω κάποιο πρόβλημα με τη σύνδεσή μου..."

Μετά τα προκαταρκτικά, username κτλ. κτλ....

ΤΕΧ. "Έχετε σωστό όνομα χρήστη και κωδικό;;"

-"Εννοείται, τα έχω δοκιμάσει άπειρες φορές"

ΤΕΧ. "Να κάνουμε μια δοκιμή να ξαναδούμε τις ρυθμίσεις από την αρχή, μήπως υπάρχει κάποιο λάθος;;"

-"Τις έχω βάλει άπειρες φορές, έχω κάνει και hard reset...."

TEX. "Έχετε σωστά DNS; Βλέπετε κανονικά τις σελίδες;;"

-"Τα DNS δεν τα έχω πειράξει από πέρσι τον Οκτώβριο, πώς να δω σελίδες αφού δεν έχω σύνδεση....;;"

ΤΕΧ. "Σβήστε λίγο τον router σας παρακαλώ και..."

-"...το έχω βγάλει από την πρίζα, το ξαναέβαλα άπειρες φορές και τίποτα, μάλλον φταίει τελικά ο router, μήπως υπάρχει κάποια διαδικασία να τον στείλω κάπου για έλεγχο;"

ΤΕΧ. "Φυσικά υπάρχει, απλά ας κάνουμε ακόμη έναν έλεγχο, βγάλτε το καλώδιο που πηγαίνει στην τηλεφωνική γραμμή και...."

-"Το έχω κάνει κι αυτό, σας είπα πως έχω δοκιμάσει τα πάντα, εξάλλου είμαι σχετικός με υπολογιστές, δεν θα σας έπαιρνα αν δεν είχα εξαντλήσει κάθε προσπάθεια..."

ΤΕΧ. "Κοιτάξτε, ποτέ δε χάνουμε να δοκιμάσουμε τίποτα...." (ελαφρώς ειρωνικά)

-"Πότε γεννηθήκατε;;;"

ΤΕΧ. "Ορίστε;; Τί σχέση έχει αυτό;; Το 1983...." (γελώντας πάλι ειρωνικά)
-"Το 1985, όταν ήσασταν δύο χρονών, είχα ήδη υπολογιστή, δε χρειάζομαι άλλη βοήθεια, ευχαριστώ"


....και του έκλεισα το τηλέφωνο.

Τελικά μετά από γενικό επανέλεγχο διαπίστωσα πως μου έλεγε λάθος ρυθμίσεις το κω.....δο και ειρωνευόταν κιόλας!!!!!!

Ανέντιμοι εκπαιδευτικοί...


Τον τελευταίο καιρό η χώρα ταλανίζεται από τις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών, ιδίως των δασκάλων που ήδη διανύουν την τέταρτη εβδομάδα των απεργιακών του κινητοποιήσεων. Η κυβέρνηση παραμένει αδιάλλακτη και σταθέρη στα όσα υποσχέθηκε(;) προεκλογικά και όχι μόνο. Ως εκπαιδευτικός, είμαι ο τελευταίος που θα ήθελε τα σχολεία κλειστά, άδεια από παιδιά και δασκάλους. Έχω την εντύπωση όμως πως οι απεργίες κάτι παραπάνω από δικαιολογημένες είναι.

Οι εκπαιδευτικοί είναι οι χαμηλότερα αμοιβόμενοι δημόσιοι υπάλληλοι στην Ελλάδα, να μη μιλήσουμε για την ευρωπαϊκή ένωση που σίγουρα είμαστε τελευταίοι (πού είναι η περιβόητη σύγκλιση;;). Από την άλλη, δυστυχώς, το μεγαλύτερο πρόβλημά μας είναι ότι δεν έχουμε την κοινή γνώμη με το μέρος μας. Ακούγεται πως "και πολλά πέρνουμε", ότι "δουλεύουμε ελάχιστες ώρες" και ότι "έτσι κι αλλιώς τί κάνουμε;" Είναι έτσι;; Όχι, σε καμία περίπτωση. Μία διδακτική ώρα 45 λεπτών σε μία τάξη των 25 μαθητών (έως 30 σε μερικές περιπτώσεις) δεν μπορεί να συγκριθεί με κανενός είδους άλλη δουλειά. Να μη μιλήσουμε για τη δουλειά του (ευσυνείδητου) δασκάλου που έχει πολλές ώρες προετοιμασίας στο σπίτι, που διορθώνει γραπτά, που ασχολείται με τις γραφειοκρατικές διαδικασίες ενός σχολείου. Διαδικασίες που είναι άγνωστες στην πλειονότητα των δημοσίων υπαλλήλων.

Θεωρώ απαράδεκτο άνθρωποι με πανεπιστημιακές σπουδές να παίρνουν πρώτο μισθό 950 ευρώ, σε μια εποχή που το ενοίκιο ενός αξιοπρεπούς σπιτιού είναι 300-400 ευρώ. Θεωρώ απαράδεκτο να υπάρχει η εντύπωση πως όλες οι δημόσιες υπηρεσίες (εφορίες, κρατικές τράπεζες, πολεοδομία και κάποιες του ευρύτερου δημόσιου τομέα ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ) "ξεσκίζονται" στη δουλειά. Αν όντως ισχύει αυτό πόσες φορές δεν τους έχουμε βρίσει για την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών;

Είναι παράλογο οι συνδικαλιστικές μας ομοσπονδίες να ζητάνε 30-40% αύξηση σε μια εποχή που ο κόσμος βογγάει κυριολεκτικά από την ακριβεία, τα καρτέλ και την ανεργία. Αυτό που πρέπει σαφώς να κάνουνε είναι να πάρουν την κοινή γνώμη με το μέρος τους, να δημοσιεύσουν συγκριτικά στοιχεία που δείχνουν την κατάντια των εκπαιδευτικών σε σχέση με τους υπόλοιπους κλάδους. Τα μέσα ενημέρωσης στις μέρες μας είναι άφθονα και εύκολα προσβάσιμα. Να μη ζητάνε, να δείξουν στον κόσμο και ν' αφήσουν αυτόν να κρίνει εάν είναι δίκαια τα αιτήματά τους.

Και το ιδιαίτερο μάθημα;;; Θεωρείται από το νόμο ποινικό αδίκημα. Ευτυχώς που οι εκάστοτε κυβερνήσεις έχουν πιάσει όλα τα λαμόγια, τους κουμπάρους, τους καταχραστές, αυτούς που έχουν θησαυρίσει τρώγοντας με τεράστιες κουτάλες τον δημόσιο πλούτο και μετά να κυνηγήσει τους δασκάλους. Ένας εφοριακός με 2000 ευρώ μισθό που χρηματίζεται θέλει να γίνει πλούσιος, ένας καθηγητής που κάνει ιδιαίτερο θέλει να πληρώσει το ενοίκιο του, υπάρχει μεγάλη διαφορά....

Κάποτε είχα μια κουβέντα με κάποιο πολύ φιλότιμο συνάδελφο που έλεγε πως και να του δώσουν έναν κουβά λεφτά και να του πουν να πάρει όσο θέλει, ο αυτοσεβασμός του δε θα του επέτρεπε να κάνει ποτέ τέτοια ενέργεια. Τώρα τελευταία που είχαμε την ίδια κουβέντα μου είπε πως θα πάρει και τον....κουβά μαζί!! "Θα κάνω όσο περισσότερα ιδιαίτερα μπορώ και ας με πιάσουν....." έτσι μου απάντησε, "τουλάχιστο θα μπορώ να λίγο έστω καιρό να πληρώνω το ενοίκιο και τα κοινόχρηστά μου χωρίς να μου τελειώνει το δεκαπενθήμερο πριν το πιάσω στα χέρια μου"

Υ.Γ. Σήμερα βγήκε ένας αχνός, αρρωστιάρης ήλιος μετά από μία εβδομάδα ατέλειωτων βροχών και μούχλας....

Τρίτη, Οκτωβρίου 10, 2006

Στείλε μου e-μήνυμα...


Θυμάμαι το...προϊστορικό 1992 που έστειλα το πρώτο μου e-mail. "Αυτό είναι το μέλλον της επικοινωνίας;;", θυμάμαι ν' αναρωτήθηκα. Άχρωμο, άοσμο, πληκτρολογώντας εκατοντάδες δυσνόητες εντολές για να στείλεις ένα απλό κείμενο με χαρακτήρες ASCII (τους θυμάται άραγε κανείς;) και μάλιστα περιορισμένου όγκου. Φυσικά, ποτέ δεν ήσουν σίγουρος αν θα το λάβει ποτέ ο παραλήπτης σου, αλλά εκείνη την περίοδο εκείνη η μορφή επικοινωνίας (σχεδόν με σήματα καπνού έμοιαζε) φάνταζε τόσο καινοτόμα για τις περιορισμένες γνώσεις μας.

Και τώρα, σχεδόν 15 χρόνια μετά, η ηλεκτρονική αλληλογραφία είναι αλληλένδετο κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Νιώθω ότι κάτι μου λείπει αν δεν ρίξω μια ματιά έστω την ημέρα στο ηλεκτρονικό μου γραμματοκιβώτιο. Κάποιος φίλος, κάποιο ανέκδοτο, ακόμη και κάποια σαβούρα (spam) θα υπάρχει εκεί μέσα.

Εδώ και ένα χρόνο περίπου μιλάω ηλεκτρονικά με έναν αγαπημένο φίλο που χρειάστηκε να φύγει για δουλειά στον Καναδά. Τον νιώθω τόσο κοντά. Σχεδόν καθημερινά, ανταλλάσσουμε μηνύματα, μου στέλνει φωτογραφίες του, του στέλνω τις δικές μου με τις ομορφιές της Ελλάδας και είναι σαν να τον έχω εδώ, δίπλα μου, χωρίς κόπο και χωρίς κόστος.

Δεν είμαι καθόλου αντικοινωνικός, αντιπαθώ πάρα πολύ το chat, αλλά δεν μπορώ να μη θεωρήσω ότι η εξέλιξη του e-mail βελτίωσε κατά πολύ την ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ απομακρυσμένων ανθρώπων. Όσο παιδιάστικο και ν' ακούγεται αυτό, τόσο απλό είναι...

Υ.Γ. Εδώ και λίγες μέρες έχω 1MBit γραμμή στο σπίτι, αλλά δεν πιάνει το μέγιστο της απόδοσής της, δυστυχώς. Περιμένω να ολοκληρωθούν οι αναβαθμίσεις των κέντρων του ΟΤΕ για περαιτέρω ενημέρωση... Ίδωμεν!!!

Τρίτη, Οκτωβρίου 03, 2006

Όλες οι ειδήσεις στο...πιάτο!! (οθόνη)


Μια μεγάλη καθημερινή μου απόλαυση είναι ο καφές μετά το μεσημεριανό φαγητό (δεν κοιμάμαι σχεδόν ποτέ μεσημέρι) συνοδευόμενος από σερφάρισμα στον κόσμο του ειδησεογραφικού διαδικτύου. Αν και κοιτάω καθημερινά τις ελληνικές εφημερίδες και μερικές ξένες, ήθελα να έχω μια ιστοσελίδα με συγκεντρωμένες κατά κατηγορία ειδήσεις που θα με παραπέμει στα αντίστοιχα έντυπα ή ιστοσελίδες. Εδώ και καιρό φυσικά παρακολουθώ το http://news.google.com/ αλλά θα ήθελα και μια αντίστοιχη σελίδα που θα συγκεντρώνει ειδήσεις από τον ελληνικό χώρο και θα παραπέμπει σε ελληνικές ειδησεογραφικές ιστοσελίδες. Πριν λίγο έπεσα στην πολύ καλή προσπάθεια που φαίνεται εδώ. Μοιάζει πολύ με το αντίστοιχο του google, αλλά κυρίως έχει ελληνικό περιεχόμενο...

Επισκεφτείτε το!!!

Χρειάζομαι κλινική;

Διάβασα, πριν από κάποιο καιρό, πως κάπου στην Κίνα υπάρχει μία κλινική για την απεξάρτηση ατόμων από την υπερβολική χρήση του Διαδικτύου. Μου φάνηκε υπερβολικό... Δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον που θεωρεί το ίντερνετ εξίσου σημαντικό όσο την τροφή, με αποτέλεσμα η στέρησή του να του δημιουργεί στερητικά σύνδρομα μέχρι επιπέδου ψύχωσης.
Εδώ και ένα χρόνο περίπου που είμαι ένας...."προνομιούχος" κάτοχος DSL γραμμής έχει αλλάξει ο τρόπος που χρησιμοποιώ το Δίκτυο κατά πολύ. Σωστό ψάξιμο, χωρίς το άγχος της χρονοχρέωσης, οικονομία χρόνο λόγω υψηλών ταχυτήτων και κυρίως καινούρια πράγματα που καθημερινώς ανανεώνουν τη γνωσιακή μου βάση.
Από την περασμένη Πέμπτη μέχρι χθες δεν είχα Internet στο σπίτι.Ε, λοιπόν, ένιωσα στερημένος!! Ευτυχώς στη δουλειά έχω σύνδεση (πολύ αργή), αλλά καμία σχέση με το μεσημεριανό καφέ στο σπίτι μου σερφάροντας στις ιστοσελίδες ελληνικών και διεθνών εφημερίδων ή απαντώντας στα e-mail φίλων. Μέχρι να διορθωθεί η βλάβη (που δεν ήταν τελικά δικιά μου ευθύνη, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...)ένιωθα ένα κενό στην κατά τα άλλα πλούσια καθημερινότητά μου. Έπιασα τον εαυτό μου να προσπαθεί να ανοίξει τον browser, σχεδόν μηχανικά, ενώ γνώριζα πως δεν είχα σύνδεση.
Και χθες όταν επιτέλους η γραμμή επανήλθε, η απόλυτη αγαλλίαση. Αγαπημένες σελίδες, "φίλες" από τον ψηφιακό κόσμο, μου υπενθύμισαν την "τρυφερή" παρουσία τους στη ζωή μου, πιστές να περιμένουν με υπομονή το επόμενο click...
Λέτε να χρειάζομαι βοήθεια;;; Ελπίζω πως όχι, ευτυχώς στη ζωή μου υπάρχουν πολλά πράγματα που κινούν τα νήματα της καθημερινότητάς μου και δε χρειάζεται, ακόμη, να καταφύγω σε εικονικές γειτονιές....

Υ.Γ. Παρεπιπτόντως, διαπίστωσα πως η ταχύτητά μου διπλασιάστηκε από 384 σε 768 και..."σφυράει". Κατέβαζα τις αναβαθμίσεις για το αγαπημένο μου "μηλαράκι" με 80-83 KB/s!!!!