Καλό blogging!
DrTeddy
Στο σχολείο, για παράδειγμα, από τότε που το e-mail έγινε μέρος της γραμματειακής καθημερινότητάς του, μάλλον αυξήθηκε η χαρτούρα παρά μειώθηκε. Συχνά μας ζητούν να αποστείλουμε στοιχεία με ηλεκτρονικό τρόπο, αλλά συγχρόνως τα ίδια ακριβώς τα θέλουν με το συμβατικό ταχυδρομείο. Έτσι απλά «για να είμαστε σίγουροι», φαντάζομαι πως είναι η δικαιολογία. Ο Έλληνας δυστυχώς διακατέχεται ακόμη από τεχνολογοφοβία. Ναι μεν αυξάνονται τα ποσοστά των νοικοκυριών που έχουν γρήγορο και μόνιμο internet, αυξάνεται όμως η ορθή χρήση του; Ξέρουμε πώς να το χρησιμοποιήσουμε παραγωγικά και αποδοτικά ή απλώς είμαστε μέτοχοι σε αυτό που λέγεται μόδα;
«Έμαθα πως ο γείτονας κατεβάζει τραγούδια και ταινίες τζάμπα, θέλω κι εγώ!»
«Για να ανασάνεις, θα πάρεις άδεια!» ΜΕΡΙΚΕΣ από τις φράσεις με τις οποίες ο αξιωματικός συνόδευε τις σπρωξιές
«Θα σε σαπίσω, το κατάλαβες;» - «Για να ανασάνεις, θα πάρεις άδεια!» - «Με δυσκολεύεις, θες να τρελαθώ τώρα;» - «Μη μιλάς, μη γελάς» - «Θα σε σαπίσω και θα τρέχουμε στρατοδικείο κάνα χρόνο» - «Όταν μιλάει ο Θεός, θα κάθεσαι. Πετρέλαιο θα βγάζεις».
O αναγνώστης διαλέγει ο ίδιος τα βιβλία του... Το βιβλιοπωλείο είναι ο φυσικός του χώρος, το δεύτερο σπίτι του. Όταν κάποιο βιβλίο τραβήξει την προσοχή του, το κατεβάζει απ' το ράφι και το ξεφυλλίζει με ανυπόμονα χέρια. Διαβάζει το οπισθόφυλλο, το βιογραφικό σημείωμα του συγγραφέα, κάποιες τυχαίες περικοπές. O αναγνώστης προσέχει ακόμα τα τυπογραφικά στοιχεία, την εικόνα καί το στήσιμο του εξωφύλλου, την ποιότητα του χαρτιού. Μερικοί αναγνώστες συνηθίζουν να βυθίζουν τη μύτη τους μέσα στίς σελίδες ενός βιβλίου καί ν' απολαμβάνουν το άρωμα της τυπωμένης μελάνης. Μολονότι αυτό γίνεται συνήθως στα κρυφά, πρέπει να σημειώσουμε ότι αποτελεί μία καθ' όλα νόμιμη πράξη. Το βιβλίο απευθύνεται σε όλες τις αισθήσεις μας, κι αυτό είναι κάτι πού το ξέρει καλά ο αναγνώστης.Γι' αυτό ο αναγνώστης διαβάζει κατά μόνος στο ήσυχο περιβάλλον του σπιτιού του... O αναγνώστης διαβάζει αργά, προσπαθώντας να εναρμονίσει τον ρυθμό της ανάγνωσης με τους εσωτερικούς ρυθμούς της αφήγησης. Πολλές φορές απολαμβάνει δύο καί τρεις φορές την ανάγνωση κάποιας σελίδας ή αφήνεται σε μια μυστική ονειροπόληση, η οποία αποτελεί μέρος της σχέσης πού αναπτύσσεται μεταξύ εκείνου καί του συγγραφέα. O αναγνώστης έχει την ικανότητα να διαβάζει ακόμα καί ανάμεσα στίς γραμμές, γιατί ξέρει ότι αυτές οι μικρές σιωπές πού δημιουργούνται στα κενά της αφήγησης είναι αποκλειστικά δικός του χώρος: χώρος για να συλλογιστεί, για να δημιουργήσει, για να ονειρευτεί...
O αναγνώστης ξέρει πώς ένα καλό βιβλίο πρέπει να διαβάζεται απνευστί, μέσα σε μια ιδιαίτερη κατάσταση πού λίγο απέχει από τον πυρετό ή τη μέθη. Εάν κάποιο βιβλίο, λόγω μεγέθους, δεν είναι δυνατόν να ολοκληρωθεί σε μία καί μόνη ανάγνωση, τότε ο αναγνώστης κατατρύχεται από μια παράξενη έξαψη, είναι απρόσεχτος στις καθημερινές ασχολίες του καί καταδιώκεται από την εμμονή ιδέα του βιβλίου. Με σπουδή βιάζεται ν' απαλλαγεί από τίς βιοτικές του μέριμνες καί να εξοικονομήσει τον απαραίτητο χρόνο για να ολοκληρώσει την ανάγνωση. Αρκετοί αναγνώστες προτιμούν να θυσιάσουν τον ύπνο τους προκειμένου να τελειώσουν την ανάγνωση ενός συγκεκριμένου βιβλίου...
O αναγνώστης αγαπά καί φροντίζει τα βιβλία του. Διαβάζει προσεκτικά, αποφεύγοντας να διπλώσει τη ράχη τους ή να τσακίσει τίς σελίδες τους καί συχνά αντιστέκεται στον πειρασμό να υπογραμμίσει κάποια αποσπάσματα πού του προκαλούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ωστόσο, η βιβλιοθήκη του δεν αποτελεί μέρος της τυπικής επίπλωσης του σπιτιού. Είναι ένας ζωντανός χώρος, όπου συχνά συμβαίνει να βασιλεύει το χάος.
Ή ανάγνωση είναι μια τέχνη της απόλαυσης καί ως τέχνη ασκείται από τους μυημένους. Αυτοί, οι αληθινοί αναγνώστες, είναι οι τελευταίοι μιας φυλής πού σήμερα απειλείται με εξαφάνιση. Γιατί ποιος είναι πρόθυμος στίς μέρες μας να εντρυφήσει στα μυστικά μιας σχεδόν λησμονημένης τέχνης;