Θεσσαλονίκης εγκώμιο...

Κατ' αρχήν θέλω να δηλώσω πως μία από τις θεσμικές διαδικασίες που σέβομαι απόλυτα και την τιμώ χωρίς καμία αναβολή είναι αυτή των εκλογών. Επομένως, τιμώ απόλυτα τα εκλογικά αποτελέσματα. Αυτό δε σημαίνει, από την άλλη, ότι δεν μπορώ να τα κρίνω...


Επιβεβαιώθηκε το σίγουρο στη Θεσσαλονίκη. Ο "ελληνάρας" νομάρχης Π. Ψωμιάδης επανεκλέχτηκε παβνηγυρικά έχοντας χάσει ελάχιστο από το ποσοστό του 2002. Φανερά καταβεβλημένος από την ένταση των προεκλογικών ημερών, συνοδευόμενος από την, εντυπωσιακή ομολογουμένως, γυναίκα του, την οικογένειά του, τη μαμά του, το Θεό και τους...ουρανούς. Η Θεσσανολίκη ανέκαθεν υπήρξε συντηρητική πόλη. Όποιος ψέλνει συστηματικά, κάνει το σταυρό του σε κάθε ευκαιρία, δείχνει την απέχθειά του στους "μη έλληνες", μοιράζει σημαίες και χτυπάει φιλικά την πλάτη της κάθε γιαγούλας είναι εκλέξιμος. Τελεία και παύλα. Τί να τα κάνεις τα έργα όταν επιτέλους υπάρχει και κάποιος μάγκας πολιτικός, που δεν καταλαβαίνει από το αθηνοκεντρικό κατεστημένο (έχει ένα δίκιο εδώ πέρα), χρησιμοποιεί τσαμπουκαλίδικη γλώσσα και είναι μονίμως νευριασμένος; Αυτά είναι τα κριτήρια του περίπου 50% των Θεσσαλονικέων που ψήφισαν Ψωμιάδη. Να τον χαίρονται. Χωρίς να πρωτοτυπήσω συχνά ακούω φίλους και γνωστούς να λένε ότι "κάθε λαός έχει τους ηγέτες που τον αξίζουν" αναφερόμενοι στον ηλίθιο αμερικανό πρόεδρο. Δεν τους ακούω, όμως, να το λένε για την φτωχομάνα πόλη τους...

Από την άλλη, όμως, κάτι πήγε να γίνει με τον "ατσαλάκωτο". Βλέπε Παπαγεωργόπουλο, ο οποίος παρασυρόμενος από τη δίνη των κουμπάρων και των σκανδάλων, πάει για δεύτερη Κυριακή. Δύσκολα θα χάσει. Δεν πειράζει, φτάνει που τον είδα έτσι...ζεματισμένο (όπως λένε στο χωριό μου), αλλά όχι τσαλακωμένο. Πάντα στην τρίχα. Λες και βγαίνει από καλούπι. Ακόμη και τότε που έβαλε τα αθλητικά του και έτρεξε, καμαρώνοντας σαν παγώνι, κρατώντας την Ολυμπιακή δάδα.

Άντε και καλή επιτυχία δήμαρχε....