"Ασεβές" μυθιστόρημα...

Καιρό είχα να γελάσω με κάποιο βιβλίο όσο γελάω αυτές τις μέρες που μου δάνεισαν το "Φάδερ ημών" του Μάνου Βουράκη. Ένα "ασεβές" μυθιστόρημα που αφορά σε μια εντελώς διαφορετική οπτική της Δευτέρας Παρουσίας. Της επιστροφής του Θεανθρώπου (όχι του Ιησού, αλλά του δευτερότοκου γιου του Θεού με το υποκοριστικό Τζες!) στη γη που έχει βυθιστεί στην ακολασία, στις αμαρτωλές ατραπούς του Διαδικτύου, στις πιστωτικές κάρτες και στις trendy επιταγές της μόδας.
Ο Χριστός κατεβαίνει στη γη να μας βάλει μυαλό έχοντας, για ακόμη μια φορά, έντονα ανθρώπινα χαρακτηριστικά, αδυναμίες και διάθεση να νουθετήσει τα απολωλώτα πρόβατα της οικουμένης.
Η φαντασία του Βουράκη είναι απίστευτη, μία παρωδία άνευ προγουμένου που δημιουργεί απορίες το γεγονός ότι πέρασε απαρατήρητη από την αρχιεπισκοπή (τουλάχιστο δεν έχει πέσει υπόψη μου κάποια αντίδραση...). Χρησιμοποιεί έντονα μοντέρνα γλώσσα, έως αργκό, παρερμηνεύει τις γραφές και εντέλει γελοιοποιεί(;;) την αγωνία που έχουν οι άνθρωποι για την επιστροφή του Θεού στη γη. Αν και κατά στιγμές η μόνιμη παρωδία κουράζει, δεν παύει ν' αποτελεί ένα διασκεδαστικό ανάγνωσμα. Θυμίζει κατά πολύ τις ταινίες με πρωταγωνιστή τον Leslie Nielsen...