Πονόδοντος....

Είμαι από τους ανθρώπους που αντέχουν στον πόνο. Δε φοβάμαι τους γιατρούς, τους εμπιστεύομαι μάλλον, και δεν ιδρώνω κάθε φορά που πρέπει να επισκεφτώ κάποιον.

Το ίδιο, δυστυχώς, δε συμβαίνει τις τελευταίες εβδομάδες και είναι ο πιο σημαντικός λόγος της απουσίας ενημέρωσης του blog μου.
Μάλλον η μάνα μου, ας είναι καλά, μου κληροδότησε τα προβληματικά της δόντια. Από μικρός έκανα σφραγίσματα, έχω κάνα δύο ψεύτικα, μερικές απονεύρωσεις και όλα τα συναφή.

Το κακό παράγινε τώρα τελευταία. Μου βγήκαν προβληματικά τέσσερα(!!) δοντάκια μαζί και από τις δύο πλευρές του στόματός μου. Μιλάμε για πόνο, όχι αστεία! Η καημένη η οδοντίατρός μου λέει πως είμαι ήρωας και φυσικά...σπάνια περίπτωση. Μπορεί να με δείξει σε κάποιο επόμενο συνέδριο οδοντιατρικής σαν...πειραματόζωο μοναδικό στο είδος του.

Και δεν έχω φτάσει ακόμη ούτε στη μέση της θεραπείας. Τώρα βρίσκομαι εν μέσω ισχυρότατης αντιβίωσης για να ηρεμήσουν οι φλεγμονές και έχω καλμάρει λίγο. Λίγες μέρες πριν ο ύπνος ήταν άγνωστη λέξη. Αν και τα παυσίπονα καταναλώνονταν με τις χούφτες, η αποτελεσματικότητά τους ήταν ελάχιστη. Σαν φάντασμα είχα γίνει από την αϋπνία και από την...πείνα

Τί έπεται;; Μια εξαγωγή (μπορεί και δύο), μια μισοτελειωμένη απονεύρωση και ένα ακόμη άτακτο δοντάκι που ακόμη δεν ξέρουμε τι θα το κάνουμε, τόσο χάλια!!!

Ευτυχώς προβλέπεται ευχάριστο τριήμερο με καλή παρέα, καρναβάλια και κέφι. Πάλι καλά που η ταραμοσαλάτα είναι μαλακή...!!!