Επιστολή

Αγαπητή Κυβέρνηση (και όλα τα παρακλάδια αυτής),

Σας γράφω για να αναφέρω μετά χαράς ότι είμαι ένα δέντρο που γλίτωσε από την πύρινη λαίλαπα. Πως έγινε αυτό μην αναρωτιέστε... Όχι δεν είχα μέσο, ούτε μπάρμπα στην Κορώνη. Η θεά τύχη μου χαμογέλασε και γενναιόδωρα μου πρόσφερε -για ακόμη μια χρονιά- τις υπηρεσίες της. Ίσως είναι η τελευταία φορά, αλλά ποτέ δεν ξέρεις...

Δυστυχώς είδα την οικογένειά μου να παραδίνεται στα χέρια του πύρινου διαβόλου και ανήμπορο παρακολουθούσα τον επιθανάτιο ρόγχο της. Οι φίλοι μου όλοι χάθηκαν. Είμαι πλέον μόνο μου, επιφορτισμένο να συνεχίσω τη ζωή μου μέσα στην καρβουνιασμένη μοναξιά. Δεν έχει σημασία που βρίσκομαι, εξάλλου δε θέλω να ελπίζω στις "προσπάθειες ανασυγκρότησης", ούτε σε αποζημιώσεις. Προτιμώ να περιμένω τη δικιά μου μοίρα, να παλέψω μόνος μου -όπως άλλωστε κάνω τα τελευταία χρόνια- και να μην ακούω οποιονδήποτε καρεκλοκένταυρο να εκφράζεται αντί εμού.

Η φύση δεν μου έδωσε τη δυνατότητα να κινούμαι. Ακόμη και να συνέβαινε αυτό δεν θα ερχόμουν να διαδηλώσω, ούτε φυσικά να κάψω το δικό σας σπίτι. Εγώ είμαι προορισμένος να σας δίνω ζωή, να σας προστατεύω από τις πλημμύρες και να ομορφαίνω τις οικογενειακές φωτογραφίες σας όταν θυμάστε καμιά φορά να με επισκεφτείτε. Και μια και το ανέφερα, αυτές οι φωτογραφίες είναι πολύτιμες, περνώντας τα χρόνια θα αποκτήσουν συλλεκτική αξία και, ελπίζω, μια περίοπτη θέση στα σαλόνια σας.

Μην ξεχάσετε σας παρακαλώ να με μνημονεύετε από καιρό σε καιρό στα παιδιά σας. Να με δείχνετε στο κάδρο και να τους λέτε την ιστορία μου, αν και αυτά, μέσα στη γυάλα που θα μεγαλώνουν φορώντας μάσκα οξυγόνου, θα τους είναι δύσκολο κατανοήσουν ότι κάποτε, πριν από μερικά χρόνια, το πολύτιμο συστατικό της ζωής δινόταν από εμένα, το παράξενο πράγμα με τα πολλά χέρια που το λένε "δέντρο".

Τελειώνοντας, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που ακόμη με διατηρείται στη ζωή, έστω και αν δεν το θέλετε. Είναι μεγάλη μου τιμή να μνημονεύεται η αξία μου από τον αρχηγό της χώρας, τα παράθυρα των τηλεδικαστών και άλλους τόσους "ειδικούς" με χαρακτηρισμούς όπως "πηγή ζωής", "πλούτος", "πολιτισμός". Εύχομαι ολόψυχα του χρόνου να είμαι ακόμη εδώ να τα ξαναπούμε...

Μετά τιμής,

Ένα ζωντανό (ακόμη) δέντρο