Θυμάμαι το...προϊστορικό 1992 που έστειλα το πρώτο μου e-mail. "Αυτό είναι το μέλλον της επικοινωνίας;;", θυμάμαι ν' αναρωτήθηκα. Άχρωμο, άοσμο, πληκτρολογώντας εκατοντάδες δυσνόητες εντολές για να στείλεις ένα απλό κείμενο με χαρακτήρες ASCII (τους θυμάται άραγε κανείς;) και μάλιστα περιορισμένου όγκου. Φυσικά, ποτέ δεν ήσουν σίγουρος αν θα το λάβει ποτέ ο παραλήπτης σου, αλλά εκείνη την περίοδο εκείνη η μορφή επικοινωνίας (σχεδόν με σήματα καπνού έμοιαζε) φάνταζε τόσο καινοτόμα για τις περιορισμένες γνώσεις μας.
Και τώρα, σχεδόν 15 χρόνια μετά, η ηλεκτρονική αλληλογραφία είναι αλληλένδετο κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Νιώθω ότι κάτι μου λείπει αν δεν ρίξω μια ματιά έστω την ημέρα στο ηλεκτρονικό μου γραμματοκιβώτιο. Κάποιος φίλος, κάποιο ανέκδοτο, ακόμη και κάποια σαβούρα (spam) θα υπάρχει εκεί μέσα.
Εδώ και ένα χρόνο περίπου μιλάω ηλεκτρονικά με έναν αγαπημένο φίλο που χρειάστηκε να φύγει για δουλειά στον Καναδά. Τον νιώθω τόσο κοντά. Σχεδόν καθημερινά, ανταλλάσσουμε μηνύματα, μου στέλνει φωτογραφίες του, του στέλνω τις δικές μου με τις ομορφιές της Ελλάδας και είναι σαν να τον έχω εδώ, δίπλα μου, χωρίς κόπο και χωρίς κόστος.
Δεν είμαι καθόλου αντικοινωνικός, αντιπαθώ πάρα πολύ το chat, αλλά δεν μπορώ να μη θεωρήσω ότι η εξέλιξη του e-mail βελτίωσε κατά πολύ την ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ απομακρυσμένων ανθρώπων. Όσο παιδιάστικο και ν' ακούγεται αυτό, τόσο απλό είναι...
Υ.Γ. Εδώ και λίγες μέρες έχω 1MBit γραμμή στο σπίτι, αλλά δεν πιάνει το μέγιστο της απόδοσής της, δυστυχώς. Περιμένω να ολοκληρωθούν οι αναβαθμίσεις των κέντρων του ΟΤΕ για περαιτέρω ενημέρωση... Ίδωμεν!!!
Τρίτη, Οκτωβρίου 10, 2006
Στείλε μου e-μήνυμα...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
είχε όμως κάτι ευκολίες εκείνο το σύστημα.../talk maria@... και μιλούσα με την μαρία, ούτε download messenger, ούτε sign in, ούτε τίποτα
πάντως ναι, μεγάλη ευκολία στην επικοινωνία
Δημοσίευση σχολίου