Παρασκευή, Μαΐου 12, 2006

Μόλις τελείωσα τη "Μητέρα Στάχτη" του Αλέξη Σταμάτη. Μία εβδομάδα από τη ζωή μιας διαλυμένης οικογένειας που συγκεντρώνεται για τις γιορτές του Πάσχα στην ειδυλλιακή Σαντορίνη.
Ο πατέρας δυνάστης, μέθυσος, γυναικάς, εριστικός. Η γυναίκα του, η Επιφανία, βαθιά θρησκευόμενη, υπομονετική, δέχεται στωικά τις βαρβαρότητες του άντρα της. Τρία παιδιά, που χάραξαν διαφορετική πορεία το καθένα. Ο Μηνάς, ο μεγαλύτερος, μόνιμα εχθρικός στον πατέρα του, διεκδικεί κομμάτι από την τεράστια περιουσία του. Η Ρηνιώ (από το Αστρινιώ!), επιτυχημένη φτογράφος ζει στο Μόναχο. Ο Άλκης, ο βενιαμίν, νέος επιστήμονας, γιατρό, ο πιο ορθολογικός απ' όλους.
Οι οικογενειακές εντάσεις γίνονται εντονότερες, όταν η Επιφανία εξαφανίζεται ("αποσύρεται"), όταν ένα βράδυ, μετά από έναν έντονο καυγά με το σύζυγό της, κλειδώνεται στην κάμαρά της και την άλλη μέρα βρίσκουν τα...αποκαϊδια της, τη στάχτη της.
Η ιστορία αποκτά μυστηριακό (έως αστυνομικό) χαρακτήρα, ένα θρίλες με απρόοπτες εξελίξεις, με δευτερεύοντα πρόσωπα να παίζουν το δικό τους, καταλυτικό ρόλο στην πλοκή.
Ο Σταμάτης παίζει με το σασπένς, τη ψυχογραφία και την ήρεμη εξέλιξη της ιστορίας, χωρίς αφηγηματικά κενά ή υπερβολικά κουραστικές περιγραφές. Και όλα αυτά με φόντο το μαγευτικό ηφαιστειακό τοπία της Σαντορίνης.

Διαβάζεται απνευστί...

Δεν υπάρχουν σχόλια: