Σήμερα το μεσημέρι παρέλαβα το βιβλίο "Ζωή" του Αλέξη Σταμάτη και αυτή την ώρα μόλις το...τελείωσα. Το παθαίνω τελευταία, όταν με συναρπάζει ένα ανάγνωσμα να μην μπορώ να το αφήσω από τα χέρια μου. Έτσι έγινε και με τις 130 σελίδες περίπου του παραπάνω διηγήματος. Μια ιστορία που αφορά τις σχέσεις πέντε ανθρώπων που συνδέονται μεταξύ τους με φανερούς, αλλά κυρίως με αφανείς-μυστικούς δεσμούς. Οι τελευταίοι αποκαλύπτονται στη διάρκεια ενός δείπνου, εν μέσω μιας καταρρακτώδους βροχής, που τονίζει ακόμη περισσότερο τη δραματικότητα των γεγονότων, ακόμη και των διαλόγων. Όλα όσα περιγράφονται στις σελίδες του βιβλίου, διαρκούν περίπου τρεις ώρες. Φαινομενικά λίγες, αλλά αρκετές για να έρθουν τα πάνω κάτω.Μου αρέσουν τα βιβλία που η πλοκή τους εξελίσσεται σε κλειστούς χώρους. Ένα συμβατικό διαμέρισμα, ένα δείπνο, έξυπνοι διάλογοι. Δίνεται κυρίως έμφαση στις σχέσεις των πρωταγωνιστών, στις μεταξύ τους συζητήσεις (αποκαλύψεις), που τελικά οδηγούν στη δραματική κορύφωση, που έτσι κι αλλιώς, τις περισσότερες φορές, οδηγούν τα ανομολόγητα μυστικά. Μια ιστορία, βγαλμένη από τη ζωή, δομημένη άψογα από την έμπειρη πένα του Αλέξη Σταμάτη.
Για τον Αλέξη Σταμάτη έχω διαβάσει πολλά θετικά σχόλια σε βιβλιοκριτικές, αλλά μέχρι σήμερα δεν είχε πέσει κάποιο έργο του στα χέρια μου. Η πρώτη μου επαφή μαζί του ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μου και στις περιγραφές των κριτικών (που συχνά δε με βρίσκουν σύμφωνο).
Στην ουρά με περιμένει η "Μητέρα Στάχτη" του ιδίου. Μου φαίνεται, μιας και δεν έχω ύπνο σήμερα, να το βάλω μπρος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου