ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Τελειώνουν οι "διακοπές"...Θ' αναρωτιέστε προς τι τα εισαγωγικά. Όντας εκπαιδευτικός η δίμηνη ραστώνη μου φαίνεται κάτι παραπάνω από αρκετή. Και φέτος, όπως και κάθε καλοκαίρι, εάν εξαιρέσω μια εβδομάδα θάλασσας, όλες οι υπόλοιπες μέρες μου πέρασαν με λογοτεχνία, ταινίες και άφθονο, συχνά ανούσιο, σερφάρισμα στο διαδίκτυο. Διάβασα, διάβασα (και διαβάζω) μέχρι σημείο που ένιωσα πως το μυαλό μου δεν μπορεί ν' αφομοιώσει ούτε μία παραπάνω λέξη. Ένιωσα να περιβάλλομαι από χαρακτήρες, κόσμους, φύσεις μεταξύ φανταστικού και πραγματικού που συχνά ανοιγόκλεινα τα μάτια μου μήπως και δεν ανήκω σ' αυτή τη γη, αλλά κινούμαι αιωρούμενος σε άλλες διαστάσεις.

Πολλές και ποικίλες οι εντυπώσεις μου από τα βιβλία που έπεσαν στα χέρια μου τους τελευταίους δύο μήνες. Άλλα με συνάρπασαν, άλλα με θύμωσαν, μερικά τα παράτησα στη μέση μη αντέχοντας να βάλω τον εαυτό μου στη διαδικασία φτάσω αγκομαχώντας στο τέλος. Μπορεί να μεγαλώνω και οι υπομονές μου να μην είναι πλέον αρκετές....

Θ' αναφερθώ σε ένα μόνο αναλυτικά. Από κυριακάτικη εφημερίδα, σε φτηνή έκδοση, διάβασα τον "Επίμονο Κηπουρό" του John Le Care. Είχα δει πρόσφατα την κινηματογραφική του μεταφορά, η οποία ήταν μία από τις καλύτερες ταινίες που είδα τα τελευταία χρόνια. Με συνάρπασε, με συγκίνησε, με θύμωσε. Ιδανικός συνδυασμός. Το βιβλίο, όπως γίνεται συνήθως, σαφώς ανώτερο. Αν και ο σεναριογράφος σεβάστηκε το πρωτότυπο κείμενο, ακολούθησε κατά γράμμα τις πιο σημαντικές στιγμές της πλοκής, χωρίς να αλλάξει την ιστορία ούτε στο παραμικρό. Δεν είχα διαβάσει ποτέ μέχρι σήμερα Le Care. Διαπίστωσα πως πρόκειται για μεγάλο συγγραφέα.

Δεν ξέρω αν ανήκει αμιγώς στην κατηγορία του "αστυνομικού", όπως πολλοί τον εντάσσουν, όμως τα βιβλία του είναι άκρως ψυχογραφικά, γεμάτα πάθος και συγκίνηση, αποτελούμενα από ήρωες σχεδόν καθημερινούς, ανθρώπους που ίσως συναντούμε συχνά χωρίς να αντιλαμβανόμαστε τη δύναμη και την ποιότητά τους.
Φαίνεται επίσης ότι είναι ένας συγγραφέας-ερευνητής που ψάχνει ενδελεχώς το θέμα που θέλει να πραγματευτεί, χωρίς βέβαια να περιορίζει καθόλου το εύρος της φαντασίας του.

Η ιστορία περίπου έχει ως εξής: Η Τέσα Κουέιλ, σύζυγος του διπλωμάτη Τζάστιν Κουέιλ, δολοφονείται άγρια στην Κένυα. Πίσω μάλλον από το θάνατό της κρύβονται οι φαρμακοβιομηχανίες-κολοσσοί που δοκιμάζουν -παράνομα- νέα φάρμακα στον ταλαιπωρημένο λαό της Κένυας χρησιμοποιώντας τον, εν αγνοία του, ως πειραματόζωο. Ο Τζάστιν, φλεγματικός βρετανός, αναλαμβάνει να συνεχίσει το έργο της γυναίκας του, ερχόμενος σε σύγκρουση με το κατεστημένο και με τον ίδιο του τον εαυτό.