Κινηματογραφική πρόταση

Μου αρέσει να βλέπω ταινίες υπό τον τεχνητά δροσερό αέρα του κλιματισμού. Σήμερα, ακόμη και μετά τη δύση του ήλιου η ζέστη είναι ανυπόφορη. Έκανα το κουράγιο και πήγα μέχρι το video club όπου είδα καινούριες (ή μάλλον επανεκδόσεις) ισπανόφωνου σινεμά, μία από τις μεγάλες κινηματογραφικές αδυναμίες μου.
Νοίκιασα το La comunidad, ελληνικός τίτλος "Η μοιρασιά" (στο έλεος των μεταφραστών!!!!). Σκηνοθεσία του Alex De Iglesia με πρωταγωνίστρια την καταπληκτική Carmen Maura.

Η υπόθεση αφορά μία μεσίτρια που ανακαλύπτει ένα τεράστιο ποσό σε μία πολυκατοικία και προσπαθεί να το φυγαδεύσει από τους υπόλοιπους γείτονες που το εποφθαλμιούν. Δε θέλω ν' αναφερθώ σε λεπτομέρειες για να μη σας το χαλάσω.

Το ισπανόφωνο σινεμά με γόητευε ανέκαθεν. Ποιος δε ξέρει το γκροτέσκο και συνάμα συγκινητικό θεματολόγιο του Almodovar, ποιος δε γοητεύτηκε από τις εικόνες του μεξικανού Bunuel... Ταινίες ανθρώπινες, βγαλμένες από τη ζωή, που κρίνουν και καυτηριάζουν τις ανθρώπινες αδυναμίες, υμνώντας τες συγχρόνως. Φιλοσοφημένες ματιές που προβληματίζουν χωρίς όμως να χάνουν την ένταση που απαιτεί ένας ίσως όχι και τόσο απαιτητικός θεατής.