Περί συγγραφής...

O Stephen King δεν είναι από τους αγαπημένους μου συγγραφείς. Παλιότερα είχα διαβάσει πολλές από τις ιστορίες του (Η Λάμψη και το Κάρι -το πρώτο του, κατά την ταπεινή μου άποψη είναι τα κορυφαία του), αλλά από ‘κει και πέρα δεν μπορώ να πω ότι είμαι ενθουσιώδης οπαδός του έργου του.

Tο "Περί συγγραφής" του Stephen King μπήκε στο ράφι, ολοκληρωμένο απνευστί σε τρεις μέρες. Εμπνευσμένο βιβλίο. Ένας καταξιωμένος συγγραφέας οικειοποιείται με εμάς τους αδαείς, ματαιόδοξους περιστασιακούς γραφιάδες ημερολογίων (και τώρα τελευταία blogs), τα μυστικά της τέχνης του. Ποια μυστικά; Τα αυτονόητα. Για να γράψεις καλά, δεν πρέπει να σταματάς να γράφεις και να διαβάζεις ποτέ. Το δεύτερο είναι σίγουρο πως το κάνω, ιδίως τον τελευταίο καιρό, που φανατικά βυθίζομαι σε αναγνώσεις τριών τεσσάρων βιβλίων συγχρόνως. Ταυτόχρονα, γράφω ένα σωρό ανοησίες εδώ και στο δικτυακό μου blog, που ελπίζω να μπορέσω να το διατηρήσω αυτή τη φορά. (Είχα προσπαθήσει στο παρελθόν να ξεκινήσω δικτυακά ημερολόγια, αλλά λόγω μη συχνής ενημέρωσης -ελπίζω όχι λόγω ποιότητας- καταργήθηκαν από τους υπεύθυνους των σχετικών ιστοσελίδων).
Ο πολυδιαβασμένος King, λοιπόν, στην ερώτηση για το τί να γράψει κάποιος, ποιο να είναι το θέμα του, δίνει την εξής απλή (όχι απλουστευτική) απάντηση: ?ό,τι θέλετε?. Μας παροτρύνει να πιάσουμε το μολύβι ή το πληκτρολόγιό μας και ν’ αρχίσουμε να εξιστορούμε όλα όσα μας έρχονται στο κεφάλι. Πέρα από τις τεχνικές επεξηγήσεις της γραφής (επιρρήματα, παράγραφοι, αφήγηση) το παραπάνω ανάγνωσμα είναι άκρως απολαυστικό, ιδίως όταν περιγράφει με αυτοσαρκαστικό τρόπο, τις απέλπιδες προσπάθειες του συγγραφέα, στα πρώιμά του χρόνια, να γίνει γνωστός με αυτό που νόμιζε, τότε, ότι κάνει καλύτερα: να γράφει.

Ίσως αυτό κάνω κι εγώ εδώ πέρα. Προσπαθώ να γράψω ένα ημερολόγιο, αυτοβιογραφικό, διανθίζοντάς το, με πολλά φανταστικά στοιχεία γύρω από τα πραγματικά γεγονότα που συμβαίνουν στην ενδιαφέρουσα (το εννοώ και ας με πουν κάποιοι αλαζόνα) ζωή μου. Το κακό είναι πως, αν και ξεκινάω κάθε καταχώρηση με πολλή όρεξη, αρχίζω και ζορίζομαι για το πως να συνεχίσω τις περιγραφές μου. Αυτό που λέει ο King είναι ότι σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να προσπαθήσουμε πολύ περισσότερο. Να μη σταματήσουμε, αλλά να συνεχίσουμε το γράψιμο όσο ασυνάρτητο και να είναι το αποτέλεσμα. Αργότερα, και αφού έχουμε ηρεμήσει, θα βρούμε μέσα στο σωρό των συγγραφικών μας σκουπιδιών, εκείνα τα ψήγματα που γύρω τους μπορούμε να χτίσουμε τη συνέχεια της ιστορίας μας.

Κανείς δεν επιδιώκει, ούτε εγώ φυσικά, να εκδόσει τις ιστορίες του. Δεν μπορώ όμως να αντισταθώ στο σαγηνευτικό σφυροκόπημα των πλήκτρων κάθε φορά που προσπαθώ να συντάξω ένα ακόμη ανούσιο post...