Την ώρα που μαγείρευα σήμερα το μεσημέρι έπιασε δυνατή βροχή. Από εκείνες τις φασαρτζίδικες που με το μονότονο γουργουρητό τους δε σ΄αφήνουν να ησυχάσεις. Η βροχή, ο απορροφητήρας, η τηλεόραση να “βαράν” όλα μαζί και ν’ αυξάνουν τη διάθεση για γκρίνια...
Έλα που όμως η βροχή σταμάτησε, έπιασε ένα ελαφρό βοριαδάκι καθάρισε η ατμόσφαιρα και εμφανίστηκε ένα καταπληκτικό ουράνιο τόξο μπροστά από “το βουνό μου” (αυτό που φαίνεται από το γραφείο μου), που οι γκρίνιες εξαφανίστηκαν με τις τελευταίες σταγόνες. Άρπαξα τη μηχανή μου όσο πιο γρήγορα μπορούσα και το αποτέλεσμα φαίνεται παρακάτω.
Έλα που όμως η βροχή σταμάτησε, έπιασε ένα ελαφρό βοριαδάκι καθάρισε η ατμόσφαιρα και εμφανίστηκε ένα καταπληκτικό ουράνιο τόξο μπροστά από “το βουνό μου” (αυτό που φαίνεται από το γραφείο μου), που οι γκρίνιες εξαφανίστηκαν με τις τελευταίες σταγόνες. Άρπαξα τη μηχανή μου όσο πιο γρήγορα μπορούσα και το αποτέλεσμα φαίνεται παρακάτω.
Το πιο ωραίο χωνευτικό, μαζί με τον καφέ μου...
Συγνώμη για τα στίγματα στις εικόνες, αλλά με τον ενθουσιασμό μου που να προλάβω να σκουπίσω το φακό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου