Η “γκρίνια” της ημέρας (3)

Το χθεσινό “ΒΗΜΑ” (που όπως κάθε κυριακάτικη εφημερίδα διαβάζεται όλη την επόμενη εβδομάδα) τροφοδοτεί με γενναιοδωρία τη σημερινή “γκρίνια”.
“Δικαιώθηκαν” ο Κεντέρης και η Θάνου. Για ποια δικαίωση μιλάμε; Το ότι έφταιγε εκείνη η μαϊμού ο προπονητής τους είναι γνωστό τοις πάσι. Οι ίδιοι αθωώθηκαν από κάθε κατηγορία για τη χρήση απαγορευμένων ουσιών.

Το ερώτημα είναι για ποια δικαίωση μιλούν οι κύριοι συνήγοροι - και μέσω αυτών οι κκ. Χρήστος Τζέκος, Κώστας Κεντέρης, Κατερίνα Θάνου -, καθώς και οι διοικούντες τον ΣΕΓΑΣ, αλλά και άλλοι (αυτόκλητοι) υπερασπιστές των δύο αθλητών. Ξεχνούν το πολύκροτο σκάνδαλο ντόπινγκ που συγκλόνισε το πανελλήνιο και διέσυρε τον ελληνικό αθλητισμό παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας; Ο «φάκελος BALCO» (μπορεί να) μπήκε στο αρχείο όσον αφορά τους Ελληνες, τι γίνεται όμως με τις άλλες παραμέτρους του σκανδάλου;

Δεν αθωώθηκαν όμως στα μάτια όλων των Ελλήνων (και όχι μόνο) για τις ύποπτες συμπεριφορές τους, για τη δειλία τους και κυρίως για τα ψέμματά τους για εκείνο το περιβόητο ατύχημα με τη μοτοσικλέτα του Τζέκου, τις ψευδείς βεβαιώσεις των γιατρών του ΚΑΤ και όλα τα συναφή που μας ξεφτίλισαν διεθνώς. Τα λυπάμαι αυτά τα παιδιά. Κατέστρεψαν μια λαμπρή καριέρα στο βωμό του “θέλω να είμαι πάντα πρώτος”.
Και τώρα, η Κατερίνα, είναι υποψήφια να λάβει το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στα 100μ. της Μάριον Τζόουνς, που παραδέχτηκε την επι σειρά χρήση απαγορευμένων ουσιών. Αν τελικά το λάβει, με τι μούτρα θα το πράξει αυτό;

Οσο για τον ΣΕΓΑΣ, η ασθενής μνήμη της ηγεσίας του δεν είναι τυχαία. Υπερασπιζόμενη μέχρις εσχάτων τους δύο σπρίντερ που οι ίδιοι δήλωσαν ένοχοι για παραβίαση του κανονισμού περί ντόπινγκ (τριπλή αποφυγή ελέγχου σε Τελ Αβίβ, Σικάγο και Αθήνα από 27 Ιουλίου ως 12 Αυγούστου 2004), η ελληνική ομοσπονδία εκτέθηκε παγκοσμίως αφού εμφανίστηκε ως - σκληρός μάλιστα - υπερασπιστής δύο αθλητών που έσφαλαν και αυτομάτως κατέστησε τον ελληνικό στίβο ύποπτο στο σύνολό του. Τα αποτελέσματα αυτής της «αυτοκτονικής», για τα συμφέροντα του ελληνικού στίβου, επιλογής είναι ορατά σε όλα τα επίπεδα το τελευταίο διάστημα: από τους εξοντωτικούς ελέγχους ντόπινγκ στους οποίους υποβάλλονται οι έλληνες αθλητές ως τον καταποντισμό των ελληνικών υποψηφιοτήτων σε όλα τα διεθνή όργανα (εκλογές στην ευρωπαϊκή και στη διεθνή ομοσπονδία).

...συνεχίζοντας από “ΤΟ ΒΗΜΑ”: οι βιομηχανικές και γεωργικές δραστηριότητες δηλητηριάζουν τα υπόγεια ύδατα με αποτέλεσμα τα νερά σε πολλές περιοχές της Αττικής να είναι ακατάλληλα ακόμη και για άρδευση.

Ακατάλληλα για ύδρευση και άρδευση τα ύδατα σε Μαραθώνα, Μεσόγεια, Νέα Μάκρη, Σχινιά, Λαύριο, Φαληρικό όρμο και Θριάσιο. Καλά, εκεί στο λεκανοπέδιο, πίνει κανένας καθαρό νερό; Έλεος παιδιά, κάντε κάτι γιατί η πρωεύουσα χάνεται...

Από το εξωτερικό τα επόμενα νέα: η “Κιβωτός της Ζωής” είχε ιδρυθεί το 2005 από ένα Γάλλο πυροσβέστη για να βοηθήσει τα θύματα του τσουνάμι στην νοτιοανατολική Ασία. Η ίδια αυτή οργάνωση επρόκειτο να μεταφέρει 2000 παιδιά, ορφανά του πολέμου, από το Νταρφούρ στη Γαλλία για να δοθούν σε ανάδοχες οικογένειες. Ο κάθε ενδιαφερόμενος έπρεπε να πληρώσει στην οργάνωση 2000 ευρώ. Όμως τα παιδιά που θα έφερνε στη Γαλλία η οργάνωση, στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν ήταν ορφανά ούτε κατάγονταν από το Νταρφούρ. «Ενενήντα ένα από τα παιδιά ανέφεραν ότι είχαν οικογενειακό περιβάλλον, που αποτελείτο από τουλάχιστον έναν ενήλικα που θεωρούσαν γονέα τους» ανακοίνωσε την Πέμπτη από κοινού η UNICEF, η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και ο Ερυθρός Σταυρός, έπειτα από συνεντεύξεις με τα παιδιά.

Ο πρόεδρος του Τσαντ κατηγόρησε την οργάνωση για παράνομη διακίνηση παιδιών με στόχο ίσως την παιδεραστία ή την πώληση οργάνων. Μία γαλλική οργάνωση αρωγής είχε χαρακτηρίσει την «Κιβωτό της ζωής» «ανθρωπιστικό μισθοφορικό στρατό,» ενώ οι οργανώσεις που ασχολούνται με τις υιοθεσίες είχαν χτυπήσει το καμπανάκι του συναγερμού για τις δραστηριότητες της οργάνωσης εδώ και μήνες. Ομως, οι περισσότερες οικογένειες που θα υποδέχονταν τα παιδιά στη Γαλλία συνεχίζουν να υποστηρίζουν την οργάνωση. Λένε ότι ήθελαν απλώς να φροντίσουν τα παιδιά, όχι να τα υιοθετήσουν και ότι δεν ήθελαν να λάβουν μέρος σε παράνομη επιχείρηση. Οι περισσότερες οικογένειες πλήρωσαν 2.000-6.000 ευρώ για το κάθε παιδί.

Όπου και να καταλήξει αυτή η ιστορία, η αναφορά και μόνο σε εμπόριο παιδιών με σκοπό το κέρδος (τί άλλο άλλωστε;) είναι φρικτή...