Η “γκρίνια” της ημέρας (18)

Ο Συνήγορος του Καταναλωτή είναι μια Ανεξάρτητη Αρχή που εποπτεύεται από το Υπουργείο Ανάπτυξης. Λειτουργεί ως εξωδικαστικό όργανο συναινετικής επίλυσης των καταναλωτικών διαφορών, αλλά και ως συμβουλευτικός θεσμός στο πλευρό της πολιτείας για τη θεραπεία προβλημάτων που εμπίπτουν στις αρμοδιότητές του. Στην ετήσια έκθεσή του (Ιούνιος 2006 - Μάιος 2007) αναφέρονται όλες εκείνες οι περιπτώσεις που οι πολίτες αδικούνται από το δημόσιο και προτείνει διαδικασίες φιλικής επίλυσης των αδικιών ή τις σωστές ενέργειες που πρέπει να κάνουμε προκειμένου να βρούμε το δίκιο μας (λέμε τώρα...).

Ένα μεγάλο μέρος της έκθεσης αναφέρεται στις ηλεκτρονικές επικοινωνίες και στη ΔΕΗ. Οι διαμαρτυρίες των καταναλωτών αφορούν σε αδιευκρίνιστες υψηλές χρεώσεις, που δεν αντιστοιχούν στα ποιοτικά δεδομένα της παρεχόμενης υπηρεσίας, τεράστιες καθυστερήσεις στην ενεργοποίηση των υπηρεσιών και κυρίως μικρές ταχύτητες σύνδεσης, παρόλο που πληρώνουμε υψηλότερες.

Από την άλλη η ΔΕΗ δείχνει ασυνέπεια στα κατ’ οίκον ραντεβού για την επίλυση τεχνικών βλαβών, ζημίες συσκευών από τις αιφνίδιες αυξομειώσεις της τάσης του ηλεκτρικού ρεύματος (εδώ που μένω αυτό είναι καθημερινό φαινόμενο ακόμη και με ιδανικές καιρικές συνθήκες), ενώ φυσικά απορρίπτει οποιαδήποτε αιτήματα για αποζημίωση των καταναλωτών.

Τα τελευταία χρόνια όλα αυτά αποτελούν το μεγάλο φιλοσοφικό ερωτημά μου: θα έρθει ποτέ κάποια στιγμή στο μέλλον που τα εγγόνια μας (τα παιδιά μας αποκλείεται) θα μπορούν να ζουν σ’ ένα κράτος πιο ανθρώπινο; Κι όταν χρειάζεται να το καταγγείλουν να μην παθαίνουν τα νεύρα τους;