Η "γκρίνια" της ημέρας (4)

Ετοιμαζόμουν να γράψω κάτι άλλο σήμερα, αλλά ανοίγοντας την τηλεόραση για το δελτίο των 8 άλλαξα αμέσως γνώμη. Δεν είδα καθόλου ειδήσεις χθες βράδυ και σήμερα όλη μέρα έλειπα. Σοκ: Η...Μπογκοτά στην Κρήτη, ο Πάμπλο Εσκομπαρ-άκης των Ζωνιανών. Ακούστε ακούστε! 4ο και βάλε αστυνομικοί δέχτηκαν επίθεση από πάνοπλους μαφιόζους, εμπόρους ναρκωτικών και όπλων. Οι τελευταίοι είχα στη διάθεση τους Καλάσνικοφ, περίστροφα, πολυβόλα κανονικό στρατιωτικό οπλοστάστιο. Τρεις αστυνομικοί τραυματίστηκαν σοβαρά, ο ένας εκ των οποίων χαροπαλεύει.

Νόμιζα πως από την κούραση είχα παραισθήσεις και κατά λάθος έβλεπα την action ζώνη του Filmnet 3. Είναι δυνατόν;! Άκουσα να μιλούν για κράτος εν κράτει, για αστυνομία που παίρνει άδεια(!) για να διενεργήσει επίπλαστους ελέγχους "για τα μάτια του κόσμου". Συμβαίνουν αυτά στην Ελλάδα του 2007;; Κι όμως ναι...

Τα Ζωνιανά αρνήθηκαν τον Καποδίστρια και το παίζουν ανεξάρτητα. ΟΚ, όλα εντάξει, δε με νοιάζει και πολύ. Αλλά να βρίσκονται υπό καθεστώς μαφιόζικης "ομερτά" με ιδιωτικό στρατό, ελεύθερους σκοπευτές ακροβολισμένους και έτοιμους να φάνε λάχανο οποιοδήποτε παρείσακτο δεν το δέχομαι με τίποτα. Λες και μιλάμε για άλλη χώρα κι όμως ζω στα βόρειά της, πήγα πολλές φορές στην πανέμορφη Κρήτη, που να φανταστώ ο έρημος τι γίνεται λίγα χιλιόμετρα από το Ρέθυμνο που έμενα.

Και το χειρότερο απ' όλα: υπάρχουν πολλές υπόνοιες για στήριξη από υψηλά πρόσωπα στον οργανωμένο υπόκοσμο της περιοχής. Δε θέλω να το πιστέψω, αλλά η κοινή λογική αυτό λέει. Είναι δυνατόν να μπορούν κάποιοι να μπορούν να ιδρύουν "ιδιωτικό" κράτος εντός του συνόρων ενός άλλου, ευνομούμενου δήθεν;

Το αποκορύφωμα: πολλά παιδιά της περιοχής εγκαταλείπουν το σχολείο, μόλις βγάλουν το δημοτικό, για να συνεχίσουν την πατροπαράδοτη παράδοση στην κτηνοτροφία ή την ελαιοκαλλιέργεια. Στο δελτίο της ΝΕΤ αναφέρθηκε (δεν μπορώ να το πιστέψω ακόμη, μετά από 2 ώρες σχεδόν!!), πως δάσκαλος αρνήθηκε να πάει στο σχολείο γιατί οι μαθητές οπλοφορούσαν!!

Όλα αυτά μόνο θλίψη προκαλούν, ούτε καν να γκρινιάξω και να βρίσω έχω κουράγιο. Κατηγορούμε συχνά την αμερικανική κοινωνία που επιτρέπει την ανεξέλεγκτη οπλοφορία, με τρομερά αποτελέσματα. Θυμόμαστε όλοι περιστατικά μαθητών που με οπλοπολυβόλα και καραμπίνες σκότωσαν εν ψυχρώ συμμαθητές και καθηγητές τους. Ακόμη, ευτυχώς, οι έλληνες έφηβοι δεν(;) έχουν αποκτήσει τέτοιες συνήθειες. Πώς όμως εξηγείται αυτό το "έθιμο", οι μπαλωθιές, στους γάμους και τα πανηγύρια των κρητικών; Γιατί "επιτρέπονται" τα σπιτικά οπλοστάσια; Δηλαδή τα έθιμα, επειδή διατηρούν την παράδοση, έχουν μονίμως το ακαταλόγιστο; Να μη μιλήσουμε για τις καλλιέργειες δενδρυλλίων χασίς, το εμπόριο όπλων και πυρομαχικών. Είναι να μην αναρωτιέσαι ότι όλα αυτά δε γίνονται με την ανοχή των αρχών; Φωνασκούσαν οι τηλεδικαστές στα παράθυρα, "φταίει ο ένας... φταίει η αστυνομία... φταίει ο άλλος..."

Πάνω απ' όλα όμως μήπως φταίει η δική μας ανοχή; Που είναι οι αγωνιστές και τα κινήματα; Αν ήμουν μαθητής θα έκανα κατάληψη να μην ξαναπιάσει όπλο άλλο κρητικάκι...

ΥΓ. Στη φώτο ο κανονικός Εσκομπάρ, φέρνει λίγο σε κρητικόφατσα;