Η “γκρίνια” της ημέρας (11)

Πρωινό Κυριακής, ηλιόλουστο, μετά τη χθεσινή ολοήμερη νεροποντή. Όλα ξεπλυμένα και καθαρά. Το “βουνό μου”, πασπαλισμένο με λιγοστό χιόνι, δείχνει πανέμορφο έτσι πως λούζεται από τον φρέσκο ήλιο.

Μέρα για βόλτα σήμερα, σαν εκείνες τις κυριακάτικες βόλτες στο μέσο του χειμώνα, όταν ο καιρός το επέτρεπε με τον μπαμπά στην παραλία της Θεσσαλονίκης. Περπάτημα, τρεχαλητό, κούνια, ωραία χρόνια... Τα παιδικά ματάκια μας έβλεπαν τα μεγάλα πλοία στο Θερμαϊκό και οι αφελείς ερωτήσεις έρχονταν βροχή για τον “ταλαίπωρο” πατέρα μας. Πιο κει ο ζωολογικός κήπος, απέναντι το αρχαιολογικό μουσείο. Το αυτοκίνητο παρκαρισμένο στου Τσιρογιάννη (δεν ήξερα τι σήμαινε αυτό τότε, μηχανικά το έλεγα, μάλλον μου άρεσε όπως ακουγόταν) και μετά...στράτα, στρατούλα!

Αν και κάποια χρόνια δε μένω στη Θεσσαλονίκη, και όποτε πάω θέλω να φεύγω γρήγορα, νοσταλγώ τις βόλτες στην παραλία. Περπάτημα από τη Σαλαμίνα, το Μέγαρο Μουσικής, στάση στο Βυζαντινό Μουσείο και έπειτα Λευκός Πύργος. Η βόλτα τελειώνει μ’ έναν καφέ κάπου εκεί...

Μα τι λέω; Βυζαντικό Μουσείο; Πού είναι αυτό; Α, ναι! Το έκρυψε το...“Καλλιμάρμαρο”. Το ποιο; Το “ΚΑΛΛΙΜΑΡΜΑΡΟ”!! Έτσι ονομάζει ο “ατσαλάκωτος” το καινούριο δημαρχιακό μέγαρο. Πώς είπατε; Ονομάζουμε “καλλιμάρμαρο” εκείνο το τσιμεντένιο τερατούργημα που κάλυψε από τη μεριά της θάλασσας τη θέα προς το πανέμορφο κτίριο του Βυζαντινού μουσείου και κατήργησε γύρω στις 900 θέσεις (δωρεάν) πάρκινγκ στην ήδη τιγκαρισμένη από αυτοκίνητα πόλη μας;

Έτσι είναι. Ο άρχοντας της πόλης, ο μέγας μάγιστρος, πρέπει να έχει ξεχωριστό παλάτι, “ενώ κάθε σκέψη για μελλοντική επέκταση του Βυζαντινού, αλλά και του Αρχαιολογικού Μουσείου, έργο του Πάτροκλου Καραντινού, που ήδη ασφυκτιά από το πλήθος των ευρημάτων που φυλάσσονται στις αποθήκες του” αποκλείεται.

Εντάξει παιδιά, ό,τι πείτε... Θα έχουμε δημοτικές. Ξαναψηφίστε τον...