H "γκρίνια" της ημέρας (16)

"Νιώθω προσβεβλημένος" δήλωσε ο υπουργός Παιδείας όταν επισκέφτηκε το "βομβαρδισμένο" σχολείο του Παγκρατίου όπου δεν είχε μείνει τίποτα όρθιο από τους καταληψίες, εξωσχολικούς και μη. Οι ζημιές εκτιμώνται γύρω στο 1 εκατομμύριο ευρώ, ποσό που θα πληρώσουμε όλοι εμείς οι έλληνες φορολογούμενοι που απαιτούμε δωρεάν και υψηλού επιπέδου παιδεία για τα παιδιά μας. Μόνο τα ντουβάρια έχουν μείνει όρθια στο κτίριο του σχολείου, οι καταστροφές στον εξοπλισμό και την υλικοτεχνική υποδομή είναι πρωτοφανείς και δείχνουν ότι οι βάνδαλοι εξάντλησαν το μένος και την αγριότητά τους.

Έτσι είναι οι "δίκαιοι αγώνες" των μαθητών γίνονται μπούμερανγκ, όταν γίνονται για το χαβαλέ, χωρίς οργάνωση και κυρίως χωρίς αιτήματα. Ο δήμαρχος Αθηναίων δήλωσε πως οι ένοχοι θα τιμωρηθούν παραδειγματικά και κυρίως πρόκειται για εξωσχολικούς. Φέξε μου και γλίστρησα. Όπως "τιμωρούνται" χρόνια τώρα, οι γνωστοί άγνωστοι κουκουλοφόροι, όπως "τιμωρούνται" οι φοροφυγάδες, οι έμποροι με τα χαλασμένα προϊόντα, οι λαθρέμποροι πετρελαίου και τόσοι άλλοι.

Από την άλλη έθιξε και ένα άλλο σωστό ζήτημα επισημαίνοντας την απουσία συλλόγου γονέων και κηδεμόνων. Τα σχολεία μας δεν είναι ευθύνη μόνο των εκπαιδευτικών, των εκάστοτε υπουργών ή των μαθητών. Σημαντικό και κύριο ρόλο πρέπει να παίζουν οι γονείς-φορολογούμενοι που, θεωρητικά, θέλουν να μορφωθούν τα παιδιά τους. Δυστυχώς, και μιλώ από προσωπική εμπειρία, οι γονείς γίνονται όλο και πιο αδιάφοροι. Υπάρχουν τα φροντιστήρια και είναι ήσυχοι(;) νομίζοντας ότι η παραπαιδεία είναι ποιοτικότερη από την δημόσια και δωρεάν παιδεία, οπότε το σχολείο, σε όλες τις βαθμίδες, καταντά κέντρο μεταγωγών, απλά "για να πάρουν τα παιδιά μας ένα χαρτί". Το παρατηρώ έντονα και στο δικό μου σχολείο. Λίγοι είναι οι γονείς που έρχονται τακτικά να ενημερωθούν για την πρόοδο των παιδιών τους. Οι υπόλοιποι εμφανίζονται όταν είναι να πάρουν τον "έλεγχο", μερικοί μάλιστα δεν εμφανίζονται καθόλου. Βέβαια, η κριτική πάντα κριτική. "Γιατί το ένα, γιατί το άλλο", γκρίνια και μιζέρια "για τα χάλια του σχολείου, δεν έχουν αίθουσες, δεν έχουν υπολογιστές", αλλά από την άλλη δεν κάνουν καμία κίνηση για να διεκδικήσουν αυτά που πραγματικά δικαιούνται.

Τελειώνοντας το σημερινό πρωινιάτικο παραλήρημα αναρωτιέμαι γιατί δεν παίρνουν θέση επί των καταστροφών οι "αριστεροί" που υποστηρίζουν με τόσο πάθος τους μαθητικούς αγώνες; Εξαντλήθηκαν τα όρια του λαϊκισμού τους ή το βουλώνουν αποδεχόμενοι τις όποιες ενοχές τους;

Η φωτογραφία δείχνει ένα διαλυμένο σχολείο στην Ινδονησία μετά το φονικό τσουνάμι, όχι και τόσο άσχετο...