Η 11η Σεπτεμβρίου έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς παραγωγούς και σκηνοθέτες να σχεδιάζουν τη μεταφορά εκείνης της αποφράδας ημέρας στη μεγάλη οθόνη. Ο Oliver Stone ήταν ένας από αυτούς και το έπραξε με το Word Trade Center, με πρωταγωνιστή τον Nicolas Cage. Αφηγείται την ιστορία δύο ηρωικών αστυνομικών που θάφτηκαν κάτω από τα ερείπια των γκρεμισμένων δίδυμων πύργων, αλλά τελικά διασώθηκαν.
Μεγάλο μέρος της ταινίας είναι γυρισμένο κάτω από τα ερείπια δείχνοντας την αγωνία των δύο εγκλωβισμένων και σοβαρά τραυματισμένων αστυνομικών. Ο Stone, σε αντίθεση με το "Platoon", το "Γεννημένος την 4η Ιουλίου" και το "Natural Born Killers", δεν κάνει καμία εικασία (ή κριτική) για τα "πώς" και τα "γιατί". Απλά διηγείται την ιστορία δύο ανθρώπων του καθήκοντος (και των οικογενειών τους παράλληλα), που μια συνηθισμένη τους μέρα μετατράπηκε σε αληθινή κόλαση. "Ζουμάρει" στην αγωνία της επιβίωσης και στην ομορφιά της ζωής τους (μέσα από αρκετά flashback). O Cage και οι υπόλοιποι ανταποκρίνονται άψογα στο ρόλο τους, ο πόνος και ο τρόμος φαίνεται συνεχώς στα πρόσωπά τους.
Μεγάλο μέρος της ταινίας είναι γυρισμένο κάτω από τα ερείπια δείχνοντας την αγωνία των δύο εγκλωβισμένων και σοβαρά τραυματισμένων αστυνομικών. Ο Stone, σε αντίθεση με το "Platoon", το "Γεννημένος την 4η Ιουλίου" και το "Natural Born Killers", δεν κάνει καμία εικασία (ή κριτική) για τα "πώς" και τα "γιατί". Απλά διηγείται την ιστορία δύο ανθρώπων του καθήκοντος (και των οικογενειών τους παράλληλα), που μια συνηθισμένη τους μέρα μετατράπηκε σε αληθινή κόλαση. "Ζουμάρει" στην αγωνία της επιβίωσης και στην ομορφιά της ζωής τους (μέσα από αρκετά flashback). O Cage και οι υπόλοιποι ανταποκρίνονται άψογα στο ρόλο τους, ο πόνος και ο τρόμος φαίνεται συνεχώς στα πρόσωπά τους.
Τα σκηνικά και τα ψηφιακά εφέ συνθέτουν ένα εντυπωσιακό φόντο, χωρίς να υπερκαλύπτουν την ανθρώπινη πλευρά της ιστορίας. Άλλωστε το τραγικό είναι πως εκείνη τη μέρα χάθηκαν κοντά 3000 ψυχές και όχι η πτώση των ουρανοξυστών-συμβόλων της αμερικανικής οικονομικής κυριαρχίας.
Το μόνο (ουδέτερο;) σχόλιο γίνεται στο τέλος, όταν ένας πεζοναύτης-ράμπο, που συμμετείχε στη διάσωση, δηλώνει πως "αυτό δε θα περάσει έτσι", υπονοώντας σαφώς τα γνωστά σε όλους μας επακόλουθα.
Το μόνο (ουδέτερο;) σχόλιο γίνεται στο τέλος, όταν ένας πεζοναύτης-ράμπο, που συμμετείχε στη διάσωση, δηλώνει πως "αυτό δε θα περάσει έτσι", υπονοώντας σαφώς τα γνωστά σε όλους μας επακόλουθα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου