H "γκρίνια" της ημέρας (13)

Στα προχθεσινά "ΝΕΑ" αναφέρει ότι σε έρευνα που έγινε στη Γαλλία (φαντάζομαι για την Ελλάδα θα ισχύει κάτι αντίστοιχο) οι νέοι μεταξύ 16 και 20 ετών περνούν μπροστά σε κάποια οθόνη 4 ώρες και 17 λεπτά ημερησίως. Οι μαθητές 12 με 15 ετών (και ακόμα μικρότεροι) αφομοιώνουν γρηγορότερα τις νέες τεχνολογίες, το Διαδίκτυο, μερικοί από αυτούς μπορεί να έχουν κάποιο blog. Να μη συζητήσουμε για κινητό που στην Ελλάδα η κατοχή συσκευών κινητής τηλεφωνίας πλησιάζει το 100 %.

Οι στατιστικές και οι μετρήσεις είναι χρήσιμες, λύνουν όμως το πρόβλημα; Όχι. Θα μπορούσε βέβαια να πει κάποιος πως στην εποχή μας όποιος δε γνωρίζει υπολογιστές είναι αναλφάβητος. Συμφωνώ. Όμως, εξίσου "αναλφάβητος" είναι όποιος δε διαβάζει βιβλία και εφημερίδες, δε βλέπει κινηματογράφο ή ακόμη περισσότερο δε διασκεδάζει με τις παρέες του. Να μη μιλήσω για το παιχνίδι... Θλίβομαι όταν βλέπω παιδάκια στα πάρκα, παρεούλα δίπλα δίπλα, τέσσερα πέντε μαζί, να κρατούν ένα κινητό στο χέρι και να ανταλλάσσουν ringtones, εικόνες ή να παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια, ανταγωνιζόμενα το ένα το άλλο, ποιος έχει το καλύτερο (και ακριβότερο -μπαμπά πλήρωνε!) μοντέλο. Εντωμεταξύ η μπάλα "παρκαρισμένη" ανάμεσα στα πόδια τους...

Φταίει το σχολείο; Φταίει η τηλεόραση; Φταίει ο,,, κακός μας ο καιρός; Ρητορικά και περιλάλητα ερωτήματα. Στο σημείο που έχουμε φτάσει η αναζήτηση αιτίων και η απόδοση ευθυνών ανήκουν στη σφαίρα της ουτοπίας. Όποιος πιστεύει πως έχει ερμηνεία ας σχολιάσει. Θα χαρώ ν' ακούσω γνώμες...

Θυμάμαι ένα περιστατικό: σε μια τοπική εφημερίδα υπήρχε μια καταχώρηση κάποτε (πριν ένα χρόνο περίπου) που έλεγε: "Οι γονείς Τάδε & Τάδε συγχαίρουμε τον μικρό μας Τάδε, μαθητή 4ης (!!) δημοτικού, που απόκτησε με υψηλή βαθμολογία όλες τις ενότητες του ECDL και του ευχόμαστε πάντα επιτυχίες."

Με μοναδική συντροφιά το πληκτρολόγιο και το ποντίκι δε νιώθει αυτό το παιδάκι αβάσταχτη μοναξιά;