Η “γκρίνια“ της ημέρας (2)

Την εποχή αυτή, μαζί με τα πρωτοβρόχια, έρχοναι και οι καταλήψεις. Ετήσιο πλέον φαινόμενο που σηκώνει πολλές ερμηνείες. Η δική μου άποψη είναι πως η κατάληψη είναι μια μορφή αγώνα και πρέπει να αποτελεί το τελευταίο μέτρο στη διεκδίκηση αιτημάτων. Εδώ βέβαια, συμβαίνει το αντίθετο. Μόλις περάσουν δυο τρεις μήνες από τον αγιασμό και αρχίσουμε να ”κουραζόμαστε“ δεν κάνουμε μια κατάληψη να την πέσουμε λίγο, να χαλαρώσουμε μωρέ... Εξάλλου έχουμε και το φροντιστήριο και όλα μέλι γάλα. Αιτήματα: άγνωστα.Κάτι για ένα άρθρο 16 (να μωρέ αυτό μετά το 15 και πριν το 17...), κάτι για ετοιμόρροπα κτίρια ή ελλείψεις βιβλίων (Φυσικά, τί θα έχουμε να μουτζουρώσουμε, να σκίσουμε και να χάσουμε...).

Βρίθουν οι εφημερίδες από άρθρα σχετικά με το θέμα:

Οι έφηβοι, από την άλλη, εύκολα «γοητεύονται» από επαναστατικές κινήσεις, μιμούμενοι τους συνομηλίκους τους. Μια σπίθα αρκεί, και είναι συνήθως πολιτικά υποκινούμενη. Πόσω μάλλον, όταν οι ακραίες κινήσεις των ανώριμων σε τέτοια θέματα (όπως το «λουκέτο» σε ένα σχολείο) μαθητών, τους αφήνουν εκτεθειμένους και δημιουργούν ένα πεδίο όπου ο καθένας μπορεί να πολώσει. «Οι λόγοι των καταλήψεων είναι πολλοί. Προβλήματα υπάρχουν. Ομως, δεν μπορεί να πούμε ότι όλοι οι μαθητές είναι συνειδητοποιημένοι. Και τα παιδιά είναι ευάλωτα όταν επιλέγουν τέτοιες αντιδράσεις όπως η κατάληψη.

Κανείς δε λέει πως η παιδεία δεν έχει προβλήματα και ορισμένες καταλήψεις είναι πλήρως δικαιολογημένες.

Από την άλλη συγκεκριμένες πολιτικές παρατάξεις υποστηρίζουν τον αγώνα των μαθητών. Άσχετο με το αν κάνουμε κατάληψη για την κατάληψη...

Οι μαθητές, από την πλευρά τους, δηλώνουν ότι είναι ανεξάρτητοι. Κάνουμε καταλήψεις, λένε, για να ακουστούν τα αιτήματά μας και να βρεθούν λύσεις στις κακές κτιριακές υποδομές και τις ελλείψεις σε καθηγητές και βιβλία. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι δυνατόν να παραβλέψει κανείς έναν αφανή μεν, αξιοσημείωτο δε υπόγειο πόλεμο μεταξύ του Περισσού και της Κουμουνδούρου για την πρωτοκαθεδρία στις κινητοποιήσεις. Το παιχνίδι εκ μέρους του Περισσού άνοιξε ο Γιάννης Πρωτούλης (γραμματέας της ΚΝΕ) κάνοντας επισκέψεις σε διάφορα σχολεία. Είναι πλέον προφανές στους κύκλους της εκπαιδευτικής κοινότητας ότι ο διασκελισμός του ΚΚΕ γίνεται για να φτάσει και ει δυνατόν να προσπεράσει τον Συνασπισμό ο οποίος, κατά γενική ομολογία, είχε το προβάδισμα στις φοιτητικές κινητοποιήσεις.